Mijn lieve danskind

Daar ben je dan. Speler drie heeft onze game gejoined. We hebben lang op jou gewacht.
Mijn lieve danskind, jij begon als een gezonde en vooral grote roze wolk. Na een klein opstartprobleem en een gebroken sleutelbeen, ging je als een speer.
Je wilde kruipen voordat je kon zitten, je wilde rennen voordat je ging lopen. Jij was ongelukkig als baby. Het ging te traag volgens jou, zo boos en gefrustreerd je was. Wanneer je verdrietig was, liet je je niet troosten door ons. Je zette je letterlijk af tegen ons lichaam als we je wilde kroelen. Kusjes tegen de pijn hebben bij jou nooit geholpen. Je bloeide op in de buurt van oudere kinderen van vrienden of bij de gastouder. Grote mijlpalen werden snel gehaald en wij vierden, en vieren nog steeds, elke mijlpaal met je mee.

Na onze emigratie kreeg je ook te maken met een andere taal. Zonder problemen bewoog jij je mee, maakte je je de taal eigen en maakte je een beste vriend. Wij omschrijven jou het best als sociaal, gevoelig, nieuwsgierig, doortastend en vooral creatief. Eigenschappen die jou uniek maken in wie je bent en hoe je je leven meemaakt. Je leeft je leven intens, voelt alles van jezelf, de omgeving en vooral de ander. Nog volop zit je in het leerproces om hier mee om te leren gaan. 
Nu ben je bijna 5 jaar. Je praat over het menselijk lichaam, de natuur en de notenkraker met de prachtige ballerina´s. Je geniet van de muziek van Fontaines DC, Heilung en Linkin Park, maar net zo goed van Sigur ros en klassieke muziek. Je laat ons je mooiste trucjes misschien wel 1000 keer zien en wij kijken al die 1000 keren met bewondering naar jou. Naar je prachtige ballet dansen in je ballerina jurk, want dat doe je het liefst. Faalangstig ben je soms. Je doet het pas als je het zeker weten kunt. Eerst kijken, dan doen. Hoe je soms je onzekerheid al weet te overwinnen doordat we gewoon gaan oefenen, dat je lief kunt zijn voor jezelf wanneer er iets valt door te zeggen dat het niet erg is en dat dat gewoon kan gebeuren.

Wanneer je boos bent, ben je écht boos, roep je dat ook ontzettend hard. "Ik wil niet kroelen, raak me niet aan!" Nu niet meer de kleine baby die ons wegduwt maar de grote meid die ons op afstand houdt. Lief danskind, wij zijn er altijd voor jou geweest en zullen er altijd voor jou zijn. Wat er ook gebeurt, onvoorwaardelijk. We zullen zo goed mogelijk kijken en luisteren naar wat jou helpt en naar wat je nodig hebt.

Wij zijn zo ongelooflijk trots op jou. Op wie je bent als mens, hoe hard je kunt strijden. 

Lief Danskind, 
We gaan een hoofdstuk in samen waarvan we niet goed weten wat we tegen gaan komen. Een hoofdstuk met verdriet en onzekerheid, met boosheid en onbegrip. We staan nu nog maar net aan het begin, maar ik beloof jou dat wij dit hele hoofdstuk met jou gaan uitlezen in de stem en de emotie die jij wil kiezen, in jouw tempo.
Wij houden heel veel van jou <3