Champagne & Sushi
Eindelijk was de week voorbij, het wachten voorbij. Een week waarin ik werkelijk waar alle afleiding heb gezocht die ik kon vinden. En dat ging wonderwel. De week vloog voorbij. Een week met nog eens honderden appjes, berichtjes, bezoekjes, nog meer bloemen, chocolade, champagne en andere cadeautjes. Zoveel mensen die aangeven met mee te leven. Dat maakt je echt heel klein….is dat echt allemaal voor mij? Maar ook zo ontzettend groot...want je voelt de liefde en betrokkenheid van iedereen en dat is echt way way way te positief en liefdevol voor zon cynist als ik. Maar het is zo sterk, dat het zelfs door het cynisme heen breekt, heel eventjes dan. En door...
En dan is er dus positief nieuws. De poortwachters waren schoon. Ofwel geen uitzaaiingen. Ofwel we gaan genezend behandelen. Ik ga nergens heen, ik word weer beter.. Euforie, sushi en champagne en weer honderden appjes, nog meer kaartjes en zelfs ballonnen.
En het werd nog beter…. geen bestraling. Dus de mooiste, makkelijkste en snelste manier van reconstructie is mogelijk. Rond deze tijd volgend jaar ben ik, als alles meezit, de trotse bezitter van een nieuwe verbeterde voorgevel.
Ik ben zo blij dat ik af en toe vergeet dat er nog een behoorlijk traject voor me ligt. Chemo is nagenoeg zeker, maar precies hoe en wat weet ik pas als ze de tumor verwijderd en onderzocht hebben. Maar de blijdschap overheerst. Ik was echt bang dat mijn portie geluk op was, maar geloof nu echt dat ik nog wel wat engeltjes op mijn schouder over heb. Tegelijkertijd doet dat me denken aan al die andere mensen, vrouwen, moeders...die niet zoveel geluk hebben als ik. Een lichte vorm van het imposter syndrome, bekruipt me. En ik neem me voor, dat als dit achter de rug is, om iets voor die vrouwen te doen… Er zijn zoveel initiatieven, daar moet vast iets voor mij tussen zitten. Al wordt het waarschijnlijk niet een Alp op sjouwen met 30 graden, sorry Ernst…
Maar zal even uitwijden hoe we nu verder gaan. Op 30 maart word ik geopereerd en gaan ze de borst afzetten. Hoogstwaarschijnlijk hebben we het dan alleen over de binnenvoering en kan de buitenkant intact blijven. Tegelijk zullen ze dan aan beide zijden een tissue expander inbrengen. Een soort leeg zakje wat ze langzaam steeds een beetje meer kunnen vullen. Over een paar maanden moet dan het uiteindelijke resultaat een beetje duidelijk zijn. Dan nog een half jaar alles laten rusten en daarna de tissue expanders vervangen door de uiteindelijke siliconen prothese.
In de tussentijd dan waarschijnlijk nog ergens beginnen met de chemo. Maar daar heb ik nog helemaal geen helder beeld van. Misschien wil ik dat ook nog even niet zien. Even focussen op de positieve kanten van dit avontuur.
