Nooit meer een bad hair day!

Ja inderdaad, kort haar staat me heel goed! Of zeg ik dat nu omdat ik er een beetje troost in kan vinden?

Na de donkere dagen van de 1e chemo was het afscheren van mijn haar ineens niet meer zo heel erg. Natuurlijk heb ik even een traantje gelaten maar ja het moest er toch af. Een pruik passen met haar is ingewikkeld, het zit anders en het glijd van je hoofd. Toen ik de pruik zag met prachtige krullen en highlights dacht ja dit is beter dan mijn eigen haar. Daar zitten de krullen niet altijd zo weelderig en vanwege de lockdown hadden ze ook al een hele tijd geen kapper gezien.

We zijn met het hele gezin geweest. Mijn dochters hadden ervoor gekozen om het afscheren niet te zien dat vonden ze te heftig. Manlief moest foto's maken. In de haarwinkel hebben ze het heel goed aangepakt. Ze begonnen netjes eerst de achterkant te knippen en scheren. Als ik het zelf had moeten doen had ik waarschijnlijk midden op mijn voorhoofd naar achteren geschoren. Maar ja deze mensen zijn profs en weten dus hoe het moet. Het zien van een kale moeder was toch even heftig, maar gek genoeg is het na een week niet meer zo eng.

De pruik is zoals ik al zei prachtig, als ik naar buiten ga draag ik hem natuurlijk. maar in huis zet ik hem graag af. Het voelt als een muts. De eerste keer dat ik naar buiten ging met de pruik waaide het heel hard en dat was superspannend. Maar niets aan de hand, maar het blijft ongemakkelijk.

Inmiddels zitten we tegen dag 21 aan en valt het korte gemillimeterde haar uit en krijg ik dus echt kale plekken. Dat vind ik erg heftig nu ga je er dus echt 'ziek' uitzien. Ik hoop echt dat mijn wimpers en wenkbrauwen het nog even volhouden. Met hulp van youtube kan ik inmiddels al aardig wenkbrauwen tekenen. Ik dacht laat ik maar alvast gaan oefenen met wenkbrauwen dan weet ik tenminste hoe het moet als ze er niet meer zijn.

En zo verleg je iedere keer je grenzen, waar ik eerst heel bang was voor haarverlies was het na de donkere dagen ineens niet meer zo erg.