Over mij
Wat kan het leven toch soms snel veranderen. Dat gevoel van helemaal onbezorgd genieten is ineens weg.
Begin van het jaar 2022 heb ik te horen gekregen dat ik borstkanker heb. Knobbeltje wat ik voelde bleek gewoon KANKER. Hoe idioot. Rot. Ik dacht: dit gaat een rotjaar worden. Was het maar. Er bleken ook positieve lymfeklieren in de oksel te zijn. Mijn reactie was: Het zal toch niet. Maar het was helaas wel zo. Na lang wachten op de PET scan bleek het ook al in mijn botten te zitten. Kleine plekjes over mijn hele lichaam verspreid. Niet meer te genezen. Super dom gewoon. Ook het gevoel dat ik mijn gezin hiermee totaal in de steek laat. Mijn man en 3 jongens van 4, 6 en 8 jaar. Dat kan toch niet. Wetende dat ik mijn man alleen met 3 kinderen moet gaan achterlaten. Met zijn 2en is het al heel druk. Bovendien wil ik zien wat er van ze gaat worden. En dat zal toch eerder ophouden dan dat ik zou willen. Ik ben 40 jaar. Voor mijn gevoel nog veels te jong om over de dood na te denken. Dat ik geen 100 ga worden ok, maar dat ik nog heel blij mag zijn met 50 jaar is niet wat ik voor ogen had.
Maar we gaan ervoor!! De kanker lijkt wel traag te groeien en is super hormoon gevoelig. Dus we gaan nu gewoon voor heel veel extra tijd. Ik hoop heeeel veel extra tijd. De onzekerheid en de kanker zullen alleen helaas niet meer weggaan. Maar van het leven genieten gaan we nog zeker!
