Alweer ruim twee jaar na diagnose borstkanker....

Hallo allemaal.

Het is alweer een poosje geleden dat ik een blog heb geschreven. Bij dezen wil ik jullie laten weten hoe of het sinds augustus is gegaan. Allereerst wil ik laten weten dat ik enorm geniet🥰 van mijn kleindochter. In mei wordt ze alweer twee jaar. Hieraan zie ik dat de tijd vliegt. Ze is geboren in mei 2020 toen ik en ook de familie midden in de ellende van borstkanker zaten. Maar jemig, wat heeft dit meisje mij een enorme boots gegeven om positief te blijven en vooral met alle behandelingen enz door te zetten. Dit doet ze nog steeds. Ik kan zo enorm van haar genieten. Ik wordt hier blij van. Natuurlijk is het niet elke dag even goed en oké hier in mijn dagelijks leventje. Heb ook genoeg dagen dat ik me miserabel voel. Operatie, bestralingen en Chemo hebben hun tol wel geëist. Zeg wel eens; ben in twee jaar tien jaar ouder geworden. En dat voelt werkelijk zo. Conditie is gewoon moeilijk weer op peil te brengen, ben veel sneller moe en ik moet echt taken voor mijzelf verdelen. "Vandaag maar dit en morgen dat.  Als ik vandaag rustig aan doe kan ik morgen dingen buitenshuis ondernemen". Komt dit bekend voor? Heb me ook een tijd, een jaar, heel belabberd gevoeld door de antihormoon tamoxifen. Al eerder heb ik hier een blog over geschreven alwaar ik veel reacties op heb gehad. Dank daarvoor. Is altijd heel fijn om reacties te krijgen.

Ik ben na precies een jaar gestopt met de tamoxifen. Ik had heel erg last van de bijwerkingen en omdat ik fybromyalgie heb kwam de pijn in gewrichten en spieren dubbel hard aan. Was ook heel erg emotioneel. Als men al 'boe' tegen mij zij, begon ik al te janken. Laat staan iemand te zien huilen op tv. Pffffffffff, dat was gewoon te erg. En dan nog eens die opvliegers, bijna niet te doen. Bijna elke dag hoofdpijn......Ik had wel eens gedacht; als het zo verder moet dan hoeft het van mij niet meer. Ja echt, depi kwam ook om de hoek kijken. Gelukkig kon ik goed praten met mijn oncoloog en die dan ook samen met mij besloten om maar even een time-out te nemen van zes weken, om daarna met een ander medicijn opnieuw te starten. Maar eerst even wat bijkomen. Ik moet van mezelf echt aan die antihormoon blijven slikken want met borstkanker graad 3 neem ik liever geen risico. Wil graag nog een poosje genieten van mijn kleindochter enz enz.......maar afijn, in die zes weken een beetje opgeknapt en zes weken geleden met een nieuw medicijn gestart, Letrozol. Ik moet toegeven dat tot dusver de bijwerkingen een stuk minder zijn dan als bij de tamoxifen. Het ergste zijn nu de opvliegers en het hevig transpireren tijdens en na inspanning. Maar de pijn, emoties en hoofdpijn zijn echt stukken minder. Nu heeft het medicijn zo'n drie a vier maanden nodig voor het lichaam eraan gewend is dus kan ik alleen maar hopen dat het zo blijf, dat het in ieder geval niet weer erger gaat worden. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat dit niet gaat gebeuren en dat ik deze een jaar of vijf /zes wel volhoud. (jemig, nog wat jaartjes te gaan daarmee🤔)   Over drie weken krijg ik een botscan. Dan gaan ze kijken of ik geen nadelige botontkalking heb. Dat kan door de medicijnen het gevolg zijn. Hoeft dus niet maar zou kunnen. Maar daar hebben ze dan ook weer iets voor.  Vindt het wel interessant om te horen of er nog andere ervaringsdeskundigen naar aanleiding van dit zijn.

Heb 2 februari jl een borstverkleining aan de andere borst ondergaan. Vond het vreselijk  die twee ongelijke borsten. De één hing op half 11  en de ander was fier. Een vreselijk rot gezicht, het ergst voor mijzelf. De prothese vond ik ook helemaal niet fijn. Dus voorgelegd  aan de chirurg, die heeft mij doorgestuurd naar de plastische chirurg en na goedkeuring van de ziektekostenverzekering kon de operatie doorgaan. Is helemaal goed gegaan. Ben zo blij. Nu heb ik weer twee gelijke boobies. Och, het is natuurlijk allemaal nog wat bont en blauw en wat opgezet maar dat komt ook wel weer goed. Ik woon alleen dus is het met veel dingen echt behelpen en gaat alles tien keer langzamer omdat ik die arm niet mag belasten maar ach, dat is ook weer van voorbijgaande aard. Mijn dochter zegt net: Fijn mam, kunnen we weer lekker in een leuk zomerjurkje een terrasje pikken op het strand. (anders zou het een wijd T-shirt zijn, 😄😄) Woensdag mogen de hechtingen eruit.

En dan komt alles ineens tegelijk. Krijg ook net een oproep voor halfjaarlijkse controle bij de chirurg en of ik dan ook gelijk maar een mammografie wil laten maken Nou je snapt het al, geen mammo. Kan niet. Net geopereerd. Eigenlijk wil ik een alternatief, ook voor in de toekomst De laatste mammo was een jaar na de operatie, verwijderen van de tumor, en dat deed al zo vreselijk zeer. Diezelfde borst is nog steeds erg gevoelig en dat zal de linker borst ook voorlopig nog zijn. Dinsdag heb ik een gesprek met mijn casemanager over eventuele alternatieven. Ik weet dat die er zijn maar die zijn een stuk duurder. Maar die mammo zie ik echt niet (meer) zitten. misschien zijn er vrouwen die een soort gelijk dilemma hebben ervaren en hierop willen reageren. Dat zou ik fijn vinden.

Nu, ik ga dit blog eindigen. Ik mag mij denk ik tot de gelukkigen scharen dat het nu redelijk goed met mij gaat. Ik blijf zeggen dat er veel gelegen is aan je eigen instelling. Ik ben een optimistisch en positief persoon en dat geeft mij ook veel kracht. Zal ook komen door wat ik in mijn leven allemaal heb meegemaakt, en dat was niet altijd even fijn maar het maakt me wel sterk en het persoon dat ik door de dingen uit het leven geworden ben. Natuurlijk snap ik donders goed dat dit niet voor iedereen zo is. Maar ik zeg toch; probeer alsjeblieft alles eruit te halen wat erin zit.  Jank een keer goed of scheld een keer goed maar probeer dat dan weer om te zetten in iets positiefs.  Er zijn toch nog zoveel mooie dingen om je heen. Ik wens iedereen die zo ongeveer in hetzelfde schuitje van borstkanker zitten enorm veel sterkte en kracht toe. Beterschap voor iedereen.  

Ik zie uit naar jullie reacties.

Groetjes, Liweda

Nog even ter afsluiting het adres van mijn website: https://liweda57.jimdofree.com/