Onzeker
Sinds ik 'schoon' ben verklaard, februari 2016, heb ik me nog één keer laten controleren en heb daarna besloten dat niet meer te doen. Volgens de arts is behandeling niet meer mogelijk als de kanker opnieuw de kop opsteekt. Ook volgens de arts van het second opinion gesprek. Die vond het al een wonder dat ik überhaupt nog in leven was. Dus mocht het weer terugkomen ben ik klaar. Dan hoef ik het dus eigenlijk ook niet te weten.
Vandaag heb ik al een week een griepje onder de leden en een verkoudheid die zich natuurlijk uitleeft op mijn longen. Ik blijf hoesten en ben snel moe en gisteren stortte ik volledig in, waarbij het leek of al mijn kracht in één keer uit mijn kadaver wegvloeide.
Soms ben ik dan bang. Bang dat die kloteziekte weer de kop op steekt en dat het nu écht afgelopen is. Die onzekerheid en angst gaat mij niet in de koude kleren zitten, maar ik hoef het écht niet te weten als het zover is.
Ik hoop snel weer beter te worden en slik paracetamol en maak grogjes en verder lig ik eigenlijk de hele dag in bed. Ik heb ook geen zin om te koken en eet dan maar wat makreel op brood en een stuk kip, dat ik een paar dagen geleden al had klaargemaakt.
Ik hou goede moed, maar word er niet vrolijker van.
Ik heb zin in drank, lekkere vrouwen en een hoop lol op de dansvloer. Ik wil sporten, werken en gezond zijn.
3 reacties
Beterschap en veel sterkte! Groet, Jolanda.
Die angst ken ik wel, die kennen we hier allemaal denk ik. Maar ja, ook (ex)kanker-patienten zijn niet gevrijwaard van allerlei andere kwalen, sterker nog: door de verzwakte weerstand zijn we juist vaker het haasje.
Beterschap. Lol op de dansvloer. Daar verlang ik ook naar. Hoop dat dit jaar weer kan, voor jou, voor mij, voor ons allemaal.
Beste Wiskeycola,
Ik denk dat inderdaad alle ex-patienten deze angst hebben. Maar ik hoor in het ziekenhuis hele andere berichten hoor. Dat er zoveel te doen is rond longkanker. Dat het zo goed te behandelen is. In ons ziekenhuis zijn de opnames met longkanker verdriedubbeld omdat er zulke goede behandelingen zijn. Ook bij mensen waar het weer terug is gekomen. Ik lag er met eentje op de zaal. Misschien is het struisvogel effect in dezen niet goed. En regeert de angst. Misschien is het toch beter om de stijd met het lichaam aan te gaan. Ik weet het niet, iedere persoon is anders, maar toch zeker het vechten waard.
Sterkte en beterschap!
groetjes Camellia