Gekke Henkie
Ik leef nog steeds.
Ik denk elke dag terug aan 'het atoombommetje' dat ooit tot ontploffing werd gebracht in mijn rechterlong en hoe het mijn chemie vergiftigde. Zowel fysiek als mentaal. En hoe ik wel bleef leven, waar ik hardstikke dood had moeten zijn.
Dat, die beleving, is heel vreemd nu.
Ik probeer eigenlijk zoveel jaar later nog steeds de draad weer op te pakken, waar hij na de kanker verloren was gegaan. Wetende dat die draad er dus niet meer is.
Je zou kunnen zeggen dat ik in een soort niemandsland terecht ben gekomen waar de waarheid en het nu niet meer belangrijk zijn.
Ik ben er nog steeds op die zelfde plek, maar ik hecht nergens meer aan. Ik ben inmiddels bijna alleen, waar ik vroeger een rijk sociaal leven had.
Het lukt me maar niet om mezelf opnieuw te plaatsen. Ondanks dat ik werk heb en sport en gezond eet en voldoende rust om maar een paar basale voorwaarden te noemen.
Ik schrijf het hier in mijn blog, omdat het door die longkanker komt. Het is me nog niet gelukt opnieuw vertrouwen te krijgen na dat atoombommetje.
Het is heel ingewikkeld.
Ik zoek iemand die me hierbij wil en kan helpen maar ben bang en heb geen zin in een nieuwe 'zorgmolen' terecht te komen of nog erger: op een wachtlijst.
Risico van een kanker praatgroep of -café is dat het alleen nog maar over kanker gaat, die ik dus niet meer heb. Dan heb ik daar ook niks te zoeken.
Kost me sowieso heel veel energie en toewijding, al die nieuwe gevallen om mij heen en ook de semi gevallen en de andere gezondheidsklachten die ik voortdurend over mij heen gestort krijg. Ik word steeds weer teruggeworpen in die beelden, gevoelens, pijn.
Als ik zo nog twintig jaar door mag leven word ik knettergek.
Ook leuk, maar dan anders.
10 reacties
Jij moet een Kamanido! Kapot maar niet dood bijeenkomst. Een samenkomen voor de gezelligheid met een gemeenschappelijke deler, het hebben van kanker. Daar hebben wij kankerlijers het uiteraard ook over, tenslotte beheerst kanker ons leven, maar niet alleen daarover. Net wat voorbijkomt. Dat doen we nog niet zo erg lang, dus het is nog een beetje aftasten, maar ik hoop dat het gaat uitmonden in een vriendenclub met bredere interesses.
Kapot maar niet dood. Heel mooi. En wat een uitstekend idee.
7 september in Andijk houden we een bbq. Iedereen welkom, zowel (ex)patiënt als partner.
Beste Zweef,
Dat is heel aardig en klinkt intressant. Hou me graag aanbevolen vooreen volgende bijeenkomst, ik kan 7 sept helaas niet.
MVG
WhiskeyCola
Een volgend dingetje meld ik ongetwijfeld in mijn blog.
Ik heb even snel al je blogjes gelezen!
ook bij mij niet kleincellige longkanker stadium IIIa voorstel genezende opzet 3x high doses chemo gelijk in combinatie met 30 bestralingen. Overlevings percentage 47 procent. En ja u kunt aan de behandeling overlijden.
Na de eerste chemo wist ik genoeg na 2 weken handdoek in de ring gegooid zkh boos gaat u maar terug naar de HA! Het is this way of the high way!
Toen naar het Avl gegaan en daar met een andere insteek binnengekomen goed beslagen ten ijs door zelfstudie vroeg ik als eerstelijns behandeling immunotherapie. Alle behandelingen die ik wil vraag ik vanuit mijn kracht! Ik weiger mij helemaal af te laten breken door chemo en radiatie! AvL ging akkoord en ik kan niet anders zeggen dan dat het verdomd goed uitpakt met zeer milde bijwerkingen. Ik wens je veel genot, plezier en kracht op deze aardkloot!
Groet Helma 🌞
Hoi Gekke Henkie, Je hebt een bijna dood ervaring gehad samen met een chemobrein maakt dat je niet kunt landen. met alles wat je doet en zegt blijf je jezelf voor de gek houden dat NU alles anders en beter zou moeten zijn, maar het was kut en dat is het nog steeds. Jezelf bij elkaar rapen is een klote klus maar iemand moet zich vrijwillig melden, en ik denk dat jij de vrijwilliger bent maar het niet wil wezen.
Sterkte gewenst van Gekke Ron
Ron, jij bent zo ijzersterk. Geweldige reactie weer.
Hoi,
Ik lees je blog vaker, maar volg je niet echt. Deze laatste raakte mij wel als nabestaande van een borstkankerpatiënt. Ook ik vind het moeilijk om mij terug te plaatsen, dat kan niet op de oude voet. Vrienden (vriendinnen) vallen weg na een overlijden. Ik heb besloten mij als volger hier van de borstkankergroep af te melden. Hier heb ik idd niks meer te zoeken. Je zult net als ik een passende groep/gesprekspartner zowel binnen en buiten deze community moeten vinden. Ik weet dat het moeilijk is omdat jij schoon verklaard bent(👍👍👍), dat was bij mijn Marion 19 jaar geleden ook zo. Maar dan begint het pas, je zult jezelf en je naasten een andere manier van leven en denken moeten aanleren. In deze fase zit ik nu ook, na haar vrij plotselinge overlijden, 3 weken na de diagnose. Ik wens je veel sterkte in je zoektocht in je brein om jezelf een beetje terug te vinden.
Hannes
Lieve Wico,
je blog maakt me verdrietig. Wat toch zware kost als je genezen schijnt te zijn, maar je toch gebukt gaat onder de gevolgen van het monster. Hoe is het dan afgelopen met die baan als brugwachter (? heb ik dat goed onthouden?), met die opbloeiende relatie? Waarom ben je zo alleen? Daar komt Niemandsland uit voort, uit alleen- zijn, ik denk dat de meesten van ons zich dat voor kunnen stellen - maar hopelijk niet al zo'n tijd!
Ik sluit aan bij Zweef: kom bij ons! Ik kan 7 september ook niet, maar er volgen meer bijeenkomsten. Het klinkt misschien niet uitnodigend: lotgenotencontact. Maar we beuren elkaar enorm op en we hebben het goed en gezellig met elkaar! Echt, dat doet goed.
Veel sterkte en veel liefs XXX