Voorbereidingen en nog even genieten

Dit is deel 4 van de blogreeks. 

Zaterdag na de uitslag zouden we op vakantie gaan. We weten nog niet wanneer de operatie gepland staat dus besluiten gewoon op vakantie te gaan. Vrijdag in de ochtend wordt ik door een anoniem nummer gebeld. Aangezien het ziekenhuis anoniem belt, neem ik op. Het is de oncologisch gynaecoloog die over het onderzoek gaat. Hij wilde nu alvast bellen in plaats van volgende week donderdag, aangezien ze de operatie snel willen plannen. De dokter vertelt over het onderzoek en ik stel mijn vragen. Ik heb best wel twijfel over het onderzoek. De scopische techniek(kijkoperatie) wordt vergeleken met de open techniek. Dit onderzoek wordt gedaan naar aanleiding van een Amerikaans onderzoek. Hieruit bleek dat scopisch minder veilig is dan open. 86% tegenover 96% veiligheid. Maar de operatietechnieken voor de scopische robot operatie waren misschien  nog niet zo goed ontwikkeld in Amerika als ze hier nu in Nederland zijn. Volgens de gynaecoloog kan  er ook uit komen dat het net zo veilig is, of juist veiliger dan de open techniek. In Nederland is scopisch opereren al de standaard bij andere oncologische chirurgie. Dus zou dat voor gynaecologische oncologische chirurgie ook veilig moeten zijn. Het is een zware dag met een grote last op mijn schouders. De dokter zal in de middag terug bellen om mijn antwoord te horen. Ik heb het er over met mijn man, ouders en broer. Scopisch opereren heeft voordelen. Er is geen grote wond, wat minder pijn betekent, minder kans op wondinfectie en een sneller herstel. De open operatie geeft een makkelijkere toegang tot oplossen van complicaties tijdens de operatie en is de huidige operatietechniek. Als ik ervoor kies om mee te doen aan het onderzoek heb ik alsnog 50% kans om de open operatie te krijgen. En ik krijg de 86% maar niet uit mijn hoofd. 14% kans op foute boel klinkt veel. Een succeskans van 96% kan bijna niet beter. Ik kies ervoor om niet mee te doen aan het onderzoek. Het geeft gelijk een opluchting. Er valt echt even een last van mijn schouders. De dokter geeft aan dat hij verwacht dat de operatie in onze tweede week van de vakantie zal zijn. We pakken de auto in en gaan genieten van tien dagen vakantie in Nederland, ondanks de bedrukte sfeer. 

Tijdens de vakantie wordt ik gebeld door de arts van de pre-operatieve screening (POS). We nemen mijn dossier door in vakjargon. Het maakt het makkelijk dat ik veel kennis heb van de anesthesie. We gaan er snel doorheen en ze vraagt me bloed af te laten nemen zodra we thuis zijn van vakantie. Diezelfde middag word ik gebeld door een medewerker van de planning. Volgende week woensdag wordt ik in de avond verwacht en donderdag staat de operatie gepland. Fijn zeg, om te weten wanneer het gaat gebeuren. Steeds een onzekerheid minder. We besluiten de oudste nu te vertellen wat er aan de hand is. Ik wilde er geen enorm moment van maken, dus we besluiten het kabouterpad te lopen dat vanaf de camping start. Halverwege loop ik met de oudste voorruit. Ik zeg dat ik wat moet vertellen en leg uit dat ik een bult in mijn buik heb. Een bult die hij wel eens op zijn arm heeft maar vanzelf over gaat, heb ik in mijn buik. Maar die gaat niet vanzelf over. Ik leg uit dat ik geopereerd moet worden en dan een aantal dagen in het ziekenhuis moet blijven. En als ik dan thuis kom, even niet kan doen zoals normaal. Hij stelt wat vragen waar ik zo goed mogelijk antwoord op probeer te geven. Ik heb het woord kanker niet gebruikt. Hij begrijpt en kent dit niet. Ook heb ik over het mogelijke verdere traject nog niks verteld. We houden het overzichtelijk en duidelijk. Niet meer dan nodig om te vertellen. We voegen ons weer bij de jongste en mijn man. We gaan even zitten om uit te rusten. Ik vraag Merijn te vertellen aan pappa wat ik net verteld heb. Hij legt het heel goed en en heeft duidelijk begrepen wat er gaat gebeuren. Bob wordt er emotioneel van. Wat pakt de oudste het goed op zeg. 

Mijn moeder opent thuis de post van het EMC. Hieruit blijkt dat de operatie woensdag is en ik dinsdag in de avond opgenomen word. Foutje bedankt van de medewerker van de planning. Behoorlijk slordig, maar gelukkig komen we er op tijd achter. We besluiten maandag terug naar huis te gaan. In de middag ga ik met mijn vader naar het EMC om bloed te laten afnemen. We komen nog net op tijd aan bij het afnamepunt van het kankerinstituut. Mijn vader blijft wachten en ik loop er alleen naartoe. De vrouw die bij de ingang staat kijkt me vragend aan en vraagt of het voor mij is, de bloedafname. Ja, het is voor mij ook nog steeds schokkend, 31 jaar en kanker.