Mijlpalen (2)
Elke dag denk ik bij mezelf en hardop: nou dat heb ik dan toch maar mooi gehaald! De huisarts kwam na haar vakantie langs en bemerkte eigenlijk nauwelijks verschil met vier weken geleden. Ik beschouw dat als goed nieuws. De zomer werkt goed mee vind ik. Voor de natuur is zo’n extreem droge periode niet goed, maar voor mij is het wel fijn. Nu vooral dankzij de schaduwrijke plekjes en het water waar wij vier passen vandaan wonen. Ik val regelmatig even in slaap en word dan weer enigszins opgekikkerd wakker. Dan denk je, zo ik kan weer vooruit, maar ik weet inmiddels dat dat niet zo heel lang duurt. Daar stel ik me op in. Ik hoop op die manier nog zo lang mogelijk door te gaan en volgende mijlpalen te halen die in het verschiet liggen. In de eindfase is tenslotte elke dag een mijlpaal.
Ook elke dag zijn er fijne, soms ook onverwachte contacten. Vrienden nemen ons mee in de boot met picknick en al. Een geheel verzorgd all-inclusive reisje Sneekermeer met zonsondergang. Nieuwe mensen leren kennen die zich meteen thuis voelen en waarbij het net is alsof je elkaar al dertig jaar kent. Collega-patiëntenbezoek bij wie je aan een half woord genoeg hebt om elkaar te begrijpen.
Vandaag viert mijn jongste broer in Spanje zijn verjaardag. Het is daar nu precies even warm als hier. Hij is nu 70. Proficiat jonge senior.
De futen brengen hun enige nakomeling van dit jaar groot. Elke dag laten ze zich even zien. Vader fuut een meter vooruit. Hij duikt naar visjes die klein genoeg zijn voor de nakomeling. Soms zijn ze te groot, dan duikt hij opnieuw.
Dat alles maakt het leven de moeite waard.
5 reacties
Hahaha, ja we voelden ons meteen thuis, ook al waren we soort van “nieuw” en vonden t toch ook “spannend” om te komen, maar t was ons helder, dat t “goed” was, dus “gaan met die banaan”…..en dan maar “jezelf-zijn”……Zal t nooit vergeten, bezoekje gaat in mn “sieraden-doos”
Wordt vervolgd!
Afz: Futepuut
Voel met je mee, Ben. Iedere ochtend, als ik de zon zie opkomen, denk ik precies hetzelfde. Een onderdeel van mijn leven. Ik ben een ochtendmens. En ik put een hoop moed uit het zien opkomen van de zon.
Het herrinnert mij iedere dag weer hoe dankbaar ik dien te zijn voor het meemaken van dit evenement. Het opkomen van de zon. Want recente ontwikkelingen in mijn algehele gezondheid zouden mij eigenlijk tot een sombere pessimist moeten maken.
Maar daar doe ik niet aan mee. Ik ben blij, dat ik ook deze dag weer mag meemaken,
Sterkte,,,,, H
Ahw, wat mooi: de vroege ochtend omarmen….
Het leven is de moeite waard.
Heel bijzonder zo’n nieuw contact waarbij je direct een gevoel van verbinding ervaart.
Uit je verhaal klinkt rust en meebewegen met wat er is.
Meebewegen is net wiegen( gewiegd worden) of in water genieten van de opwaartse druk, als een foetus in de baarmoeder….ik hou erg van meebewegen, klinkt oppervlakkig , maar voelt wel fijn….