Wat is ACCEPTATIE? 23-3-2018

Acceptatie is een raar proces. Ik denk soms, dat ik alles geaccepteerd heb, maar dat kan natuurlijk helemaal niet in een paar weekjes.
Als iemand op TV hoort dattie kanker heeft, draait een hand mijn darmen in een kronkel.
Of dan hup schrik ik me opeens weer het apezuur als ik mijn kale kop zie, en dan zeg ik nog maar eens: ja, je hebt borstkanker, je krijgt chemo, echt waar.....|
Ik oefen nou een beetje, kijk elke dag even naar mijn hoofdcontouren in de spiegel. Niet eens echt lelijk, alleen nog niet helemaal vertrouwd......

Wat komt er ook allemaal voorbij in zo'n proces:
Blijf ik wel nog een beetje lang leven? (ja er zijn lezers die mij steeds benadrukken dat ik vast en zeker zal overleven, maar ja, als we eerlijk zijn, dat is natuurlijk niet helemaal zeker......)
Wanneer gaat die dooie muis nu eens uit mijn mond snachts?
Kan ik wel ooit nog weer werken?
Krijg ik lymfoedeem in mijn  arm?
Wanneer zal ik de doperwten uitplanten?
Wat gaat er van mijn vitaliteit over zijn na die chemo?
Wanneer zou ik eens een week geen bloemen krijgen?
Nou ja, enzovoort....

Ik kan vaak het beste aflezen uit indirecte dingen of ik vorder in mijn proces.
6 weken lang kon ik maar een paar regels achtereen lezen, nu ben ik aan mijn tweede boek bezig. (O ja, die nieuwste van Grisham, de oplichters, dat is echt geen aanrader! Zijn karakteristieke boeiende schrijfstijl is helemaal zoek)
Ik kan weer het Medisch Contact lezen (vol met korte algemene stukjes) maar het Ned Tijdschrijft voor Geneeskunde kan nog niet (langere stukken met meer medische inhoud).
Dus dan gaat er iets vooruit in mijn hoofd.....
Maar dan zegt iedereen steeds dat chemo steeds zwaarder word hoe langer je het neemt, dus wie weet is alles weer anders over een poosje.......
Dan moet ik in ieder geval niet meer opgeslokt wordt door uitputting, luchtwegen of slokdarmen, zoals de laatste maand.
Maar als er nu niets bijkomt,  en als ik in frisse lucht buiten kan wandelen en tuinieren, dan moet er weer ruimte komen!
We gaan het zien.