Vakantie en VOORBEREIDINGEN 10-5-2018

Over een week ben ik weer iets heel anders dan nu!
Mijn energie neemt vooralsnog steeds meer toe en ik val de struiken in mijn tuin met volle kracht aan. (ik geloof dat er een stuk of zestig gesnoeid moeten worden, ja ik tel dan ook hele kleintjes mee hoor) Want over een week heb ik een litteken op de borstkas en mogelijk ook in de oksel, waardoor je de arm zes weken eerst niet en later alleen licht mag belasten. Dus dan mag je niet snoeien!  Als het lukt ga ik ook nog mijn stapel naaigoed wegwerken, want dat kun je vast ook niet met een halve rechter arm. (Wat nog meer allemaal niet? Op je rechter zij slapen zal ook wel niet gaan, oeioei. Kleren aantrekken? Koken? We gaan het zien.....
Zo'n raar, onwerkelijk idee, dat ik over een week a la seconde weer een fulltime patient ben en heel anders zal functioneren, in ieder geval tijdelijk.

Verder ben ik in volle aanval op mijn vaktijdschriften, voor zover ik daar tijd voor heb tussen mijn Leuke Afspraakjes door. En eindelijk..... de belastingaangifte weten te doen!

Gisteren overigens een halve dag in het ziekenhuis doorgebracht met alleen maar Operatie Voorbereidende Activiteiten.  Ik heb allerlei informatie gekregen: over de procedure, de voorbereidingen, de drain, de medicatie, enzovoort.
Verder ook over aangepaste BH's, en daarbij een Tijdelijke borst gekregen van stof met watten erin. Zodat ik nu, alleen gedurende deze week, in het bezit ben van drie borsten......
En dan is er nog het onderwerp van Het Litteken Bekijken. Dat ik erover na kan denken of ik er iemand bij wil hebben als ik het voor de eerste keer zie. Nou ja, eehhh.... niet Bert, als eerste. Hij is best relaxed over het halveren van mijn voorgevel, maar ik weet nu al wat voor uitdrukking hij op zijn gezicht zal krijgen op zo'n moment, zo van eeeeeiiiiuuuwww. Hij kan zijn gezicht erg slecht in de plooi houden en kan niet goed tegen wonden. Dus hij niet als eerste! Sam heeft zich al aangeboden, en ik denk dat hij dat heel goed zal kunnen, dus dat gaan we dan doen!
De mammacare verpleegkundige vertelde nog, dat er sommige dames zijn die het helemaal niet willen zien. Dan komt de ochtend na de operatie de chirurg op controle, en wat doet die? Die kijkt natuurlijk naar de wond! En dan moet je echt je best doen om het niet te zien, als patient zijnde. Tja, lijkt mij ook erg onpraktisch en gekunsteld, als je je eigen lichaam niet wil zien, vooral dat deel wat erg voor de hand ligt (nou ja, hand.....)

Brrrr is natuurlijk maar niks, in jezelf laten snijden onder narcose. Maar ja, ik laat mijn doodvonnis wegsnijden, denk ik maar.
Vorige keer, al dertig jaar geleden, kreeg ik opeens een soort paniekaanval toen ik de operatiekamer ingereden werd.  Pure doodsangst. Als ik maar geen herbeleving krijg.... Ik mag van de anaesthesist een rustgevend pilletje slikken van tevoren. Dat gaan we dan lekker doen!

Maar eerst nog een weekje lente. Ook. Met af en toe een regenbui, op de straat en in mijn ziel.

Laatste Thuiswondende Zoon Maarten heeft ook nog gisteren, in de gauwigheid een kamer gevonden in Utrecht! Pfff, Bert en ik vinden het allebei eigenlijk helemaal niet leuk, al zit hij erg veel op zijn kamer hier thuis. Maar het zal wel goed zijn voor hem waarschijnlijk. En, ik lijk heel erg aardig te functioneren, maar het is natuurlijk maar een toplaagje. dus alle stress die erbij komt kan ik eigenlijk helemaal niet zo goed handelen. En ik kan helemaal niet helpen met verhuizen enzo!
Dus ik ben wel een beetje van de leg ervan, als moederkip zijnde.
Nou ja, dat is verder ook niet zo erg, hoort erbij.