Het gaat GEBEUREN 16-5-2018

Langzaam word ik heel erg nerveus voor de operatie, tussen de leuke afspraakjes en snoeiwerk door. Het is een geheel door onlogische emoties gestuurd proces (denk ik). Ik zou een staaroperatie ( sorry Toos!) enger vinden dan een nieuwe knie, terwijl de eerste toch medisch gezien veel lichter is. Gewoon omdat je oog een gevoelig orgaan is. En ik vind dit een doodenge operatie. Misschien omdat je een nieuwe knie neemt om nog twintig jaar lekkerder door te kunnen lopen, en deze operatie is om niet dood te gaan. Of misschien zou ik die knie ook wel eng vinden, je gaat het ziekenhuis in en als je eruit komt is je lichaam onomkeerbaar anders geworden. Brrrrr.

En dan komt the day before. Ik leidt mezelf af, druk als een klein baasje, mijn struiken, de tomatenplanten, de sperziebonen, de snijbonen en de mais in de  moestuin zijn daar erg blij mee. De aspergekevers niet, want daar heb ik er vandaag 40 van vermoord. Maar af en toe denk ik: zou ik ooit nog wel kunnen snoeien? Kijk, een maandje niet veel kunnen doen met je arm is ook niet fijn, (iemand nog zin om leuk te komen helpen in de moestuin?) maar het echte enge is lymfoedeem, een der risico's na verwijderen lymfklieren (wat waarschijnlijk, maar niet zeker gaat gebeuren) = vochtophoping in je arm, wat alleen maar erger word als je je inspant dus zwaar belasten kun je dan je arm nooit meer. Dat is pas brrrrrr. En zenuwpijnen, maar dat komt niet zoveel voor. Maar ja, al dat getob helpt natuurlijk ook niks.

Ik krijg wel van heel veel verschillende kanten veel sterkte toegewenst. En...... dat helpt echt! Heerlijk. Word morgen druk in de operatiekamer, met al die mensen die in gedachten bij mij zijn.....

Ik prop mij wel lekker vol met koekjes enzo s'avonds. Even voor-eten ten behoeve van dat stomme nuchter zijn morgen voor de operatie.  Nu nog even douchen en een hele oppervlakkige serie kijken. Dan word het vanzelf morgen. Gaan we een levensreddende operatie krijgen!