OPERATIE 17-5-2018

(bij nader inzien vrij groot) Miniblog voor wie up to date wil zijn.

Vlak van tevoren misschien erg nerveus,  maar ik merkte er niet veel van. Ofwel mijn superieure ontspanningstechnieken, ofwel het kalmerende tabletje..... De operatie duurde maar 1 seconde, precies wat Bert voorspeld had. Ik was net aan het vertellen wat ik allemaal in de moestuin gezaaid had, maar ik was pas halverwege, en toen lag ik opeens weer in de uitslaap, al weet ik daar niet veel meer van. Ik steeds vragen of mijn klieren er nu uit waren, dat duurde wel uren voordat dat zeker was. Ja dus, maar ik had er toch helemaal op gerekend  dus een grote shock was dat niet.. Bert langdurig aan mijn zijde, arme echtgenoot. En.... Twee zonen op bezoekuur, jippie! Altijd een frisse wind!

Samen met Sam het litteken bekeken. Voorlopig vind ik het er maar mooi en netjes uitzien. Tja, eentje minder, tja, tja. Misschien ga ik het nog heel erg vinden, en het is in ieder geval gedoe, met zwemmen en Bh's en dat die hulpborst er niet scheef inzit, enzo. Maar misschien vind ik het ook helemaal niet zo erg. Na de voorbewerking door Sam en mij, kon Bert er ook wel tegen om het te zien  en hij trok niet eens een afgrijselijk gezicht bij! En Maarten kwam later dus die hoefde niet te kijken.

Patiënt op drukke afdeling. Kordate vriendelijke zusters die het erg druk hebben. Duurt een uurtje voordat ik op de pot kan een ook een hele poos voor ze me eraf halen, ik zat nog net niet vast. Maar het gaat verder goed, de pijnstillers komen op tijd en ik mag ook zelf nog via een blauwe knop bijdoseren.

Nou mag ik niet leunen op de rechter arm en alleen voorzichtig bewegen en wat al niet meer, dus dat is wel ge emmer. Maar blog 's typen dat gaat dus wel!

Avond maaltijd van chips en chocomel, want op het moment van de snijbonen was ik nog niet up to date.

So far so good!