The day AFTER 18-5-2018

Hoe is het mogelijk,? Ik voel me een beetje uitgelaten! Opgelucht dat deze hobbel ( nou ja, ehhh... verwijdering van een hobbel) genomen is.  En dat terwijl ik het record slecht slapen gebroken heb. Oorzaken? Buiten een operawond die trekt, zijn er nog de volgende factoren die helpen om het slaapcomfort zoveel mogelijk te verkleinen :
Een buurvrouw die de halve nacht zucht met geluid en schraapt, elke minuut, in verband met krampen door slechte stoelgang na haar buikwand correctie. Bespreekt zij om drie uur snachts met een hulpverlener.
Een heel erg helder schermpje wat bijhoudt hoe vaak ik mijzelf extra pijnstilling heb gegeven per infuus boven mijn hoofd.
Zusters gezellig pratend op de gang. Deur naar de gang niet dicht.  Al was hij dicht, naast de deur een raam met veel licht uit de gang.
Linkerarm een infuus voor de pijnstilling, rechts twee drains die gemeen steken in mijn zij. Buiten de operawond beperken deze het meest het aantal houdingen waarin men nog kan slapen.
En nu de klap op de vuurpijl: natuurlijk dommel ik af en toe in. En op zo'n moment, VIJF UUR Smorgens, is het blijkbaar nodig om mijn bloeddruk en temperatuur te meten! Grmblll.

Smorgens komt er een stoet personeelsleden voorbij.  Chirurg, ontbijtjuffrouw, labmeneer voor nog een keer bloed prikken ( Hb 7, vooruit dan maar), pijndokter (nee dokter, niet veel pijn), zaalarts ( met 4 personen, waaronder 2 coassistenten en... nog iemand) nee zaalarts, geen recepten nodig, mammacareverpleegkundige (onder andere nieuwe tijdelijke borst uitgeprobeerd, past voorlopig in mijn huidige BH), fysiotherapeut met foldertje met oefeningen, schoonmaakmevrouw,  verpleegkundige die alle slangen verwijderd..... en dan mag ik huiswaarts.

Thuis ben ik toch nog erg van slag. Volgens mij is dat vaak zo na narcose, maar het is toch ook wel erg raar, meer verwarrend dan naar, om opeens een deel van je lichaam niet meer te hebben. Weer een punt om te trainen!