Vakantie en toch NIET 6-5-2018

Ik doe leuke dingen hoor! Veel moestuin, gezellige afspraakjes, naar de film, gisteren zelfs weer eens een echt uitje met Bert, naar het Arboretum in Doorn, hele mooie botanische tuin voor bomen.

Maar tja, ik heb wel grotendeels vakantie van genezend bedoelde ziekenhuisactiviteiten, maar niet van mijzelf.
Er zijn dagdelen dat ik gewoon even niet weet hoe ik moet leven met al die onzekerheid. Hoe kan ik ooit doorleven, hoe kan ik ooit weer een dokter zijn als alle ziekten mij nu angst aanjagen?
Dan ben ik ook weer gevoelig voor wat ze allemaal over kanker zeggen, waar het door veroorzaakt zou worden, net als vorige keer. Want je wilt natuurlijk iets doen om te voorkomen dat het terugkomt of nog een keer gebeurt.
Dan lees ik ergens dat je kanker krijgt van stress. En dan krijg ik stress van zo'n opvatting. Puh.

Ik probeer mindfull alle emoties te laten passeren, mild en vriendelijk te accepteren, zonder dat ik me er helemaal door laat meeslepen,

maar dan lees ik weer dat je door positief denken je eigen gezondheid kunt beïnvloeden en "de natuurlijke neiging van het lichaam om zichzelf te helen kunt stimuleren". (Ergo: door negatief denken bevorder je kanker).
In dat geval is ruimte geven aan duistere gevoelens juist kwalijk!

Oef.

Ik heb een compromis bedacht, voorlopig.

Wel alle opborrelen emoties accepteren, maar daarbij ook vriendelijk positieve gedachten stimuleren.

We gaan het proberen!