Uit het DAL 11-03-2019

Langzaam langzaam klimmen wij uit het dal met rivieren vol snot en hoestaanvallen als hagelbuien. Godzijdank beetje uitstel van chemo, ik zou niet weten hoe ik anders een nieuwe aanslag op de conditie had moeten weerstaan. Nog steeds mag ik van mijn adem niets doen waar ik echt van ga hijgen. Maar rustig bewegen mag weer wel.  Zal wel goed komen.

Zelfs al naar de moestuin geweest, heerlijk rustig, in bejaardentempo, in het zonnetje gewerkt aan het klaarmaken van lente-kraamkamers.  En in de kamer-plantenkas in huis (kamer van Sam) aai ik elke dag de paprika- en tomatendreumessen.

Zondag 11 is er familiebezoek helemaal uit Limburg gekomen. Ook hier ontstaat een nieuwe vertrouwelijkheid, door het delen van onze situatie en het ophalen van herinneringen aan het ziekbed van de man van Toos, veel te jong overleden aan slokdarmkanker.  Fijn bezoek!