Loflied op de ONCO-FYSIO 13-3-2018

Leve de onco-fysiotherapie!
Het is 1 van de lichtpunten in mijn leven  als kankerpatient.

Ik wilde, zodra duidelijk was dat ik chemo zou krijgen,  dolgraag iets opbouwends doen voor mijn lichaam. Het ondergaan van chemo is dan wel levensreddend, het voelt voornamelijk als een grote afbraakrace.
Er zit in de grote map met informatie die je als verse patient krijgt wel een folder over onco-fysio, maar het werd mij niet aktief aangeraden.  Ik kon nog voor de eerste chemo starten, omdat ik er zelf  als een speer achteraan ben gegaan, en ik krijg het ook nog vergoed via mijn werk! (dank u werkgever, en dank u stichting Tegenkracht voor het meedenken en organiseren)
(Weer een ander onderwerp, te bizar voor woorden: je krijgt van de ziektekostenverzekering GEEN chronische fysiotherapie vergoed bij chemo, maar WEL na borstoperatie. Hoe is dat toch mogelijk? Ik ben ook bezig om te kijken of ik een heel klein steentje kan bijdragen aan het rechtzetten van deze gekkigheid)

Zit je daar, twee keer per week, tussen 3-6 anderen en je weet direct van elkaar welke ziekte  je hebt. Nou, ook wel makkelijk. In hetzelfde schuitje is best wel gezellig en je kunt nogeens tips uitwisselen over van alles. Twee zeer bevlogen fysiotheraleuten die werkelijk overal bovenop zitten om te kijken of je het helemaal op de goede manier doet. Heel fijn, want je lichaam functioneert natuurlijk niet op een normaal niveau tijdens chemo en ook  wisselt het steeds.

Waarom is het nou zo geweldig?
Ten eerste  is bewezen, dat patienten die onco-fysiotherapie doen tijdens chemo hun conditie vaak op peil kunnen houden, minder bijwerkingen hebben,  een stuk vaker de chemo volhouden, en vaker en sneller weer succesvol kunnen reintegreren in hun werk.
Je bent vaak moe door chemo en geregeld wordt zelfs nog het advies gegeven om rustig aan te doen. Maar als je je alleen laat leiden door  bankhangimpulsen, ben je aan het eind je conditie driedubbel  kwijt:  je psychische doorzettingsvermogen ligt achterin de kast, je spieren hebben maanden te weinig bewogen, EN chemo breekt ook nog eens spierweefsel af!

Ten tweede (en misschien wel nog belangrijker) krijgt mijn ziel ZO’N positieve boost elke keer als ik WEL iets kan. Twee dagen na de chemo bijvoorbeeld verzuren je spieren veel sneller. Dus als je gaat bewegen voel je je binnen de kortste keren uitgeput.  Nu heb ik geleerd om dan belachelijk langzaam te beginnen met lopen, of fietsen. En als ik dan vijf of tien minuten heb bewogen, dan gaat het opeens toch vanzelf een stuk sneller zonder grote problemen (eehhh… als je niet teveel astma heb dan….)
Die had ik echt niet uit mezelf durven bedenken hoor!
Daarbij kun je alles vragen, krijg ik ook hele zinvolle tips over wanneer hoe hoeveel thuis wandelen, hometrainen, oefenen. We doen tijdens de fysio fietsen, of wandelen op de band, krachtoefeningen met gewichten (ik ga VOORUIT!) En aan het eind coordinatie- oefeningen, ontspanning, of, allerleukste, badminton of tafeltennis, joepie! En als mijn buik niet wil bukken vlak na de chemo raapt de fysio de balletjes op!