SLOW COOKING 23-4-2018

Ik ben druk bezig, elke dag een paar uur, om de tot op heden moeilijkste en belangrijkste beslissing uit mijn leven te nemen.
En het  leuke is, dat dat niet gebeurd door urenlange piekerpartijen, maar door...... een soort langzame openstelling van zoveel mogelijk innerlijke ruimtes.
Vandaar de analogie: alsof je een stuk stoofvlees laat stoven op het allerkleinste pitje. Dan verandert het vlees van taai en rauw, heel heel langzaam, in mals en zacht. en komen er in de loop van de uren steeds nieuwe aroma's vrij. Moet je wel de goede voorwaarden creeëren: goede kruiden om mee te beginnen,  een goede pan, een echt heel klein pitje, veel geduld, enzovoort.
In mij is een hele duidelijke stem die steeds NEE zegt als ik mijzelf vraag of ik door moet gaan met de chemo. Het is naturlijk heel belangrijk om te ontdekken of die stem alleen uit angst voor de chemo spreekt, of dat er sprake is van intuitie---- of wie weet wel gezond verstand.
Ik kom vanzelf, en door de gesprekken met mensen om mij heen, tot steeds nieuwe stukjes informatie die ik wil hebben, of nieuwe inzichten die ik krijg.
Hiervoor doe ik een hoop soulsearching.
Maar eerst nog wat meer harde informatie, die ook helpt bij het nemen van de beslissing.

Ook al moeten de cijfers van dat voorspellingsmodel naar beneden worden afgerond, vanwege die ene klier bij mijn sleutelbeen, dan nog is er een maximum van 10% verschil in 10-jaarsoverleving tussen helemaal geen chemo en volledige chemo. (en waarschijnlijk is dat percentage lager)
Die 10% betekent, dat 90% van de patienten met dat stadium borstkanker GEEN voordeel heeft van de chemo en alleen nadeel. Zij zouden zonder chemo ook genezen zijn, of hadden met chemo toch metastasen gekregen. Dit klopt echt! Maar zo hoor ik er geen specialist over praten.
Die zeggen bijvoorbeeld, dat je met chemo 25% meer kans op genezing hebt. Dit is een RELATIEF getal. Als er zonder chemo 60% geneest en met chemo 70%, (willekeurige cijfers) dan overlijden er 10% van de 40% minder, zo kom je op 25%.
25% KLINKT veel meer dan 10%.

Dan zijn er nog de kansen op late gevolgen van chemo: naast die neuropathie onder andere ernstige langdurige moeheid,  langdurige concentratiestoornissen, osteporose ofwel botontkalking,  in mijn geval iets van 0,5% kans op leukemie.

En waarom begin ik er niet gewoon aan? Kan ik stoppen wanneer ik maar wil.
Ook daar zegt mijn innerlijke stem NEE tegen, vooralsnog.
Mijn oncoloog uit Hilversum verzuchtte nog, in zekere onmacht ten aanzien van mijn bezwaren, dat ik ook met 50% van de dosis kon starten. Maar daar komt de grote natte vinger weer: niemand niemand weet wat je dan aan het doen bent. Vergroot je de levenskansen, of heeft zo'n lagere dosis helemaal geen nut, alleen maar nadeel, en stelt die alleen de (in ieder geval zeer zinvolle) operatie uit?