NO HAPPY DAY 27-2-2018

We beginnen leuk. Vanmorgen zag ik een behoorlijk komische kouwelijke Saskia in de slaapkamerspiegel voorbijkomen. Wollen sokken, zwarte thermolegging, rood nachthemd tot op de knieen met afbeelding van betty boop erop, het dikst denkbare andes-vest eroverheen in schimmige blauwtinten, uitgesproken mottige (maar zeer comfortabele) grofgebreide witte slaapmuts met pompon on top, en dan dansend op o happy day. Zie je het voor je?

Maar, dat was het einde van een hele nare nacht. Heel erg veel pijn in de slokdarm dus weer heel weinig slaap. Om half twee inhoud van mijn hele dokterstas verspreid over de grond, in wanhopig zoeken naar de nitrospray tegen slokdarmkrampen. Bert ernaast, vraagt of hij kan helpen. Ik stuur hem maar naar bed, anders zitten er twee mensen zielig wakker te wezen.
(dat doet hij dan ook en dan slaapt hij ook, zou mij niet lukken maar is misschien toch helemaal  niet verkeerd)
Niet gevonden ( ja, 1 dag later gevonden in een ander rugzakje, toen het net helemaal over was….)

Ik ga NIET nu een dokter bellen. Ik weet zeker, dat het mijn slokdarm is, je voelt elk slokje water langs de binnenkant schuren. En als je belt om  twee uur snachts met pijn op de borst, uitstralend naar de keel, bij iemand met chemo, dan gaan ze dingen willen uitsluiten, dan ga je zeker per ambulance naar urenlange zinloze onderzoeken voor je hart. En aan de maag doen ze snachts niet veel.  Dan maar in arrenmoede nog een pantoprazol geprobeerd, en 2 paracetamol, en nog een gaviscon, en een metoclopramide. Beetje naar de tv gestaard, O Happy Day geluisterd. En dan, na een uurtje, het gouden idee: weer warme griesmeel gemaakt en gegeten! En dan is de klacht (de kramp?) Binnen vijf minuten bijna helemaal over! zo hee.

Smorgens is het wel veel minder maar echt niet weg. Dus eerst om acht uur een plaatsje gereserveerd bij de huisarts, dan om half negen de oncoverpleegkundige gebeld of ik het via de huisarts mag  bespreken. Dat mag, nadat ik de historische woorden heb gesproken: ik denk toch niet, dat griesmeel hartklachten zou hebben verholpen. Hihi.

Met de huisarts een nieuw plan gemaakt met weer aanpassing van de medicatie.  Hele dag zo’n beetje pijn geleden. Wat word je daar moe van, helemaal als het ook nog een beetje onrustbarende kwaal is! Grmbl. Wel mag ik van mezelf my two minutes in the snow hebben, effe naar de supermarkt. Dan, net als bij vorige chemo, is en blijft het opeens grotendeels over, savonds na achten. Wat een rare klacht toch!