Met TOUPIM 13-2-2018
eerst even de KrisisKlacht van de dag: ik heb al een paar dagen op en af jeukende bultjes op mijn romp, zal wel weer iets chemo-achtigs zijn ook volgens de onco-nurse, want ik slik nu helemaal geen (andere) medicatie meer. Vannacht werd ik (toch weer) langdurig wakker van die kolerejeuk. Eerst emla (verdovende creme) opgedaan in het donker, hielp voor alles behalve 1 zeer hardnekkig stuk en ik had nog 1 antijeukpil liggen van lang geleden, maar die hielp niet echt snel. En toen werd ik toch BOOS! Don’t worry, mijn man heeft geen blijvend letsel opgelopen. Maar mijn kussen mogelijk wel, zo is erin geslagen en geschreeuwd. Ach ja, ontlading, toen janken, en toen dacht iets in mij hup zingen jij. En ik zong: Way over Yonder, there’s a place that I know, where I can find shelter, from the hunger and cold. (Carole King)En tijdens het zingen kon ik de tranen ombuigen naar mooi geluid. oeoeoeoe. En toen werkte die pil toch wel, en konden we weer lekker gaan doorslapen. Vanmorgen vroeg ik Bert nog wat hij van mijn lied vond, want ik dacht: very impressive natuurlijk! ehhhh…. hij was het bijna vergeten in zijn halfsoezende meeleefstand. Nou ja, dan is er altijd nog mijn blog!
Mijn zus Joke komt om mij advies te geven over mijn hoofdbedekkingen. We hebben niet zoveel contact, maar in dit opzicht dacht ik alleen aan haar. Ze is (onder andere) stijl- en kleurenadviseur. Ziet direct wat goed staat en niet, en daar ben ik het dan vrijwel altijd mee eens, kan als geen ander op open, vriendelijke en heldere wijze haar visie overbrengen. We nemen ruim de tijd en gaan alle hoofdbedekkingen af, die ik intussen gekregen en geleend heb. Er blijft een selectie over waar ik direct wat aan heb, en ook heb ik nu een goed idee wat ik leuk vind en mij goed staat, dus kan ik later dingen bijkopen. Ze krijgt me zelfs aan het uitproberen van een heel klein beetje make-up, en ook dat staat me heel goed in feite. Al is het wel erg onhandig als ik de mascara opdoe op dagen dat ik heel vaak huil. En ik moet ook niet meer willen douchen als het er nog op zit. Als ik later even naar mijn werk ga, blijken er afdrukken van alle wimpertjes op de huid onder mijn oog te zitten. Beetje addams family.
Apothekersoverleg meegedaan op het werk na eerst weer veel huggen (wat is dat toch heerlijk!) Ik merk wel goed, juist in deze omgeving waarin ik altijd dokter Saskia was, hoe anders ik me voel. Mijn hoofd lijkt leeg en moe, maar af en toe flap ik er opeens hele intelligente commentaren uit (fijn om te merken dat die ergens in mijn hoofd toch nog rondzweven!)
En dan ‘s avonds nog even Monique op de thee. Mijn vroegere yogajuf, maar ik ken haar ook van de basisschool en van voetbal. Altijd al zo vertrouwd en aardig gevonden, maar in je gewone leventje kom je elkaar dan toch niet tegen. Nou ja, nu dus wel. Fijn!!