MAMMAPOLI DIAGNOSE en daarna 12-1-2018

Wat een mooie nieuwe poli bij Tergooi in Hilversum! Rustgevende aardetinten, een soort kunstwerk van een verticale wand vol plantjes. Iedereen friemelt eraan of ze wel echt zijn. Ik kan niet uitvinden hoe ze die nou van water voorzien, zo knap.

Heeft ook allerlei prijzen gekregen voor beste poli van nederland, of zoiets. Nou ja, daar zal het niet aan liggen.
En, nog mooier, hele poli zit vol mensvriendelijke hulpverleners!
Tijd en aandacht, uitleg en betrokkenheid….
Hele wachtkamer vol ongeruste vrouwen, en opeens zie ik voor me hoeveel ongeruste borsten er wel niet aanwezig zijn in deze ruimte!

Uitleg, weer een pannekoekensessie, echo, cellen uit mijn verkalkinkjes halen  met een dun naaldje, en o er zijn ook een paar klieren die misschien wat groot zijn.

Nou ja.
Na een paar uur al uitslag.
De dokter doet er wel lang over om to the point te komen, dat lijkt een slecht teken en ja hoor dat is het ook.
Hele echte kanker, en ook in minstens 1 klier. (Er is er maar eentje onderzocht).
Dokter legt te veel uit, tot ik haar vriendelijk meedeel dat ik als patient allang niets meer hoor, ik moet eerst huilen en nog meer huilen. Gelukkig hebben ze grote voorraden zakdoekjes op de poli.
Ze doen direct een weefselbiopt, nou ja, na een uurtje wachten in een door mij verzocht apart kamertje, waar ik de verdere zakdoekenvoorraad aanval.
Dat biopteren is ook een  belevenis! Ze doen eerst alles netjes steriel afdekken, zo ook het echo-apparaat……..
De lange dunne dokter kan niet om mijn mopje lachen, maar het is toch echt een maf gezicht hoe hij de echokop eerst helemaal volkwakt met kledder en dan in iets stopt wat ik niet anders kan omschrijven als een condoom van een meter lang!
Nouja dan lacht er nog iemand…..
Hij vangt wel vier weefselpijpjes door in mijn  voorgevel te SCHIETEN. Echt waar. Tak, tak, als een nietpistool. Het is verdoofd hoor dus het is niet erg, maar wel unheimisch.

En ik ga ruime mogelijkheden krijgen tot het opdoen van praktijkervaring in onderzoeken ondergaan
(zal ik ooit nog kunnen functioneren aan de andere zijde van de tafel?)
MRI, PET scan, uitslag van dit alles al 7 dagen na heden. Of het uberhaupt een geneesbaar stadium is.

En als dat alles klaar is, dan wordt het even pas echt erg.
Dit soort nieuws meedelen aan mijn dierbaren is wel het naarste wat ik ooit gedaan heb in mijn leven (tot op heden dan)
Zo verdrietig.  Maarten voelde het al aankomen, had voor de zekerheid zijn werk afgezegd, en dan kwamen we ook nog later thuis dan verwacht.
Hij laat niet zoveel emoties zien, maar dat is oke. Hij deelt het volgens mij wel met anderen en ik wens hem toe, dat hij wel gewoon door kan gaan met zijn studie, die net zo lekker op stoom is.
Sam zit op de fiets op weg naar zijn werk. Moet afstappen van mij
(dat zie ik altijd alleen in films: please sit down, your husband is shot, of zo)
Hij weet niet wat hij moet zeggen,  en dat is wel heel uitzonderlijk voor zijn doen maar ook oke. Ook gaat hij van de weeromstuit een beetje ongemakkelijk grinniken, maar ja wat moet je ook?

En mijn werk. En nog zeker 7 andere mensen die ook weten dat ik die mammapoli deed omdat ik ze deze week gezien heb. Hoe  moet je zulk nieuws brengen? Hoe wil ik zulk nieuws brengen? Naaste collega Linda helpt op verfrissende wijze mijn gedachten hierover te ordenen: gewoon zeggen hoe jij het wil zeggen en doen!

Het ondergaan van alle schrik en ongerustheid van eenieder die ik het zou vertellen is mij echt teveel nu, ik heb daar al overmatige voorraden van in eigen huis aanwezig. Dus dan zeg ik dat gewoon, in appjes en mails.
Ik vind het wel een heerlijk gevoel dat er zo veel mensen virtueel met mij meelopen (lijkt wel Harry Potter in deel 7, Dat de geesten van zijn ouders en Sirius enzo om hem heen staan, en hem bijstaan als hij zich moet laten doden door Voldemort, nou ja niet helemaal doden….afijn, heel ander verhaal. Maar die emoties, die moeten gedoseerd worden, dat is de enige manier om dit aan te kunnen. Nou zo doen we het dan maar. Paar telefoontjes, apps en mails bedenken. Thuis janken en soms lachen en veel handen vasthouden.

S avonds zorgvuldig milde vriendelijke feelgood movie uitgezocht om te kijken als afleiding. En Maarten een grote bak fastfood geven. Ieder zijn eigen manier van verwerken!

Maar wat is er daarna een hoop te doen, te bedenken en te regelen op zo’n moment!

WERK AFBOUWEN
Wat meld ik aan mijn patienten, aan mijn directe collega’s,  aan mijn minder directe collega’s?
Welke patienten ga ik aktief op de hoogte stellen (maar vier)
Wie gaat hetdienstrooster  controleren? Wie controleert de facturen van het gezondheidscentrum? Wie gaat mijn meest speciale patienten begeleiden? O ja wat zet ik in mijn afwezigheidsvermelding van de email? Waar moet mijn dokterstas blijven, mijn papieren??

COACH AFZEGGEN
(die was voor begeleiding werk, en ik ga niet werken….).

Mensendieck voor de benen AFZEGGEN.  In plaats daarvan afspraak maken met een onco- fysiotherapeut. (goede conditie handhaven door bewegen is een bewezen heilzame manier om minder last van chemo tehebben.
Wrang detail: dat wordt vaak WEL langdurig vergoed als je bestraling hebt of hebt gehad, en NIET als je chemo krijgt. Wie vind dit logisch? Desnoods maar zelf betalen eventueel!

MAIL bedenken voor vrienden en familie, wie, wat, wanneer. Got, wat zijn dat er een hoop. Toch wel. Is fijn, maar betekent ook x maal een slecht bericht moeten geven, Is elke keer moeilijk.
(Sommigen weten al dat ik in onderzoek was, die kunnen niet wachten, sommigen weten van niets, die stel ik een weekje uit tot de definitieve uitslag inclusief prognose, hoef ik maar 1x zwaar nieuws te brengen.)

O nee maar mijn zus Marja kan ik niet uitstellen, die moet nu al, o ja en die moet telefonisch) Nadenken over bewoordingen van dit alles.

Mijn nieuwe PERMANENT over 2 weken nu afzeggen???
Wil ik een PRUIK?

Hoesje voor mijn  nieuwe MOBIEL ruilen.

LIJST MAKEN van later zorg:
Diensten.
Mijn minibijbaan bij de huisartsenpost.
Mijn huisartsen-opleiders-opleiding.
Vakantiehuisje in limburg van mei afzeggen?
Kan ik naar  mijn vriendin Katja in ZuidFrankrijk vandezomer?
LIJST vragen aan de CHIRURG, en later de ONCOLOOG.
Denken aan alsnog doorgeven allergie voor nsaids, niet weer een shock!
BLOG! bedenken, leuk! Had Bert ook al aan gedacht.