In het ZIEKENHUIS? 2-4-2018

Bert laat zich net geheel meevoeren door de klanken van de Mattheus passion in het concert gebouw in Amsterdam, als ik toch maar eens mijn koorts opneem. En ja hoor, 38.6 rectaal (en neem nooit de koorts op bij de oren als iemand twee mutsen op heeft gedaan voor de kou, want dan meet hij veel te hoog! In het ziekenhuis hebben ze alleen nog oor thermometers ...)

Waarom doe ik dat? De kriebelhoest die ik al weken heb  combineerde met de wat versnelde ademhaling die ik ook al een poos af en toe heb, maar vandaag veel erger,  en ik kreeg het niet meer warm. Bij zo'n temperatuur moet je gelijk bellen  dus dat doe ik braaf. En dan moet je natuurlijk naar de eerste hulp komen. Gelukkig komt Maarten net even binnen,   dus die helpt met tasje pakken voor als ik moet blijven en maakt dat ik me iets minder van slag voel. En hij blijft tot de taxi er is (ik ga eerste paasdag geen buren of vrienden bellen om me te brengen hoor....)

Anamnese, Ecg, long foto, bloed. Super aardige broeder. Bert komt toch enigszins aangedaan twee en een half uur later binnen. De witte bloedcellen zijn echt super goed voor dit stadium van de kuur (door die kruiden pillen die ik neem?) maar het Hb, bloed gehalte, is intussen van voor aanvang van alles 9 naar 5,9 gedaald, dus flinke bloedarmoede. (daar helpen die pillen dan dus helemaal niet voor) Dat kan wel de kortademigheid bij inspanning verklaren. Maar er zit een nieuw streep (je) op de foto van de longen. Dat  in combinatie met mijn wisselende, maar nu steeds iets te snelle ademhaling en mijn iets te snelle pols, en wie weet dat hoestje,  kan wijzen op een long embolie. Daarom moet ik een nachtje blijven en morgen maken ze een speciale scan om het te zeker te weten. Intussen krijg ik voor de zekerheid al 1 dosis bloedverdunner.

Dus : ja hoor,  in het ziekenhuis. Maar als het goed is maar effe. Op een zaal met 2 mannen:  1 hele aardige leeftijdsgenoot, 1 snurkende verwarde verlamde man, die liefst snachts gaat spoken  Grmbl. Maar de zusters zijn heel lief hoor