En dan de REAKTIE 9-2-2018

Eerst een beeje ontspanning, dan Tonja de psychosomatische fysiotherapeut, die mij weer op een fantastische wijze de weg wijst naar nog beter luisteren naar mijn lichaam. Zij zegt dat ik de emoties nog wat meer moet uiten, ze bedoelt echt fysiek, geluid maken, schreeuwen, slaan, whatever, welk uur van de dag of nacht ook. Thuisgekomen waarschuw ik direct nog thuiswonende Maarten voor toekomstige geluidsoverlast, en hij reageert er (alweer) heel rustig en nuchter op. Of ik oordopjes voor hem wil kopen en verder moet ik me er geen zorgen over maken. Indrukwekkend!

Dan, of je op een knopje drukt, komt de zwarte golf. Poe. Onoverzienbare wanhoop, verdriet, onmacht, nu ook boosheid (slaan mag op bepaalde designated areas zegt Bert, knijpen niet) en als je het hoorbaarder doet is het veel dieper, inderdaad. Niet onoverzienbaar in tijd hoor, na een kwartiertje stroomt de golf terug naar zee. Er zullen er nog wel een heel stel volgen, voor het eb is.

Na de golf volgt een diepe uitputting, die echte ontspanning heet. Dat heb ik blijkbaar soms, ziet er volkomen belachelijk uit trouwens.  Ik kan niet meer beslissen, nauwelijks meer staan, praten, denken. Snel even checken of ik niet hoge koorts heb ofzo (gevaarlijk! gevaarlijk!). Bert doet mijn schoenen uit  en stopt me in bed met al mijn kleren en 2 kruiken, en ik val in een hele hele hele diepe slaap.

Dan wordt ik 2,5 uur later wakker in een heel warm en zeiknat bed. Don’t worry, het is de KRUIK die incontinent is! Snachts samen hele bed verschonen en alle zeiknatte kleren uittrekken ( ja ik ben weer toerekeningsvatbaar ook. Wat heb ik toch rare aanvallen van allerlei heftige dingen. Het long term result is nog  niet zo slecht, dus ik laat het maar gaan zo……) Weer een nieuwe variatie op een verstoorde nacht.