Bezorgdheid

In mijn vorige blog stond de vakantie voor de deur. Een heerlijke vakantie in Bretagne, met de fietsen mee en lange wandelingen, met oesters en andere geneugten. En het verwerken van alles wat er sinds oktober 2020 allemaal is gebeurd.

Na de vakantie stond de eerste reguliere controle in het AvL op het programma. De controle die middels een CT-scan zou moeten uitwijzen dat de medicatie die ik sinds begin juli gebruikte, Dabrafenib en Tramenitib, hun werk deden. En de uitslag van die CT-scan was goed en voor het eerst sinds een jaar had ik het gevoel dat het normale leven weer een beetje terug zou komen. Terug naar de periodieke controles die al sinds 2017 iedere paar maanden in de agenda stonden. Tot ik drie weken na die goede uitslag van de CT-scan ineens weer een bultje in mijn lies voelde.

En zo begon het circus weer. Een punctie met een positieve uitslag gevolgd door een PET-scan om uit te wijzen dat er niet veel meer zou zijn dan dit bultje. En ik was al voorbereid op weer een operatie en hoopte daarbij dat dit niet zou betekenen dat de medicijnen helemaal niets zouden doen. Helaas wees de uitslag van de PET-scan uit dat er ook iets was gevonden in het bekken, en dat was een enorme klap. Dit was in de vervelendste spelonken van mijn gedachten niet in mij opgekomen. Er werd ook meteen verteld wat er nu zou gaan gebeuren, en dat is een behandeling met Ipilimumab en Nivolumab en wel zo snel mogelijk. Maar wij moesten dat vooral zien als een ontsnapping zonder enige garantie, maar met enige hoop. Hoe klein ook. En op mijn directe 'en anders'-vraag was het antwoord dat wij dan zouden moeten uitgaan van een gemiddelde van een jaar. 

En nu, een paar dagen sinds de uitslag en een paar dagen voor de start van de behandeling, heb ik in ieder geval mijn werk uit mijn handen laten vallen zodat ik mij alleen maar hoef te richten op die behandeling en het hebben van een leuk en goed leven. Samen met mijn vrouw en de (klein-)kinderen en onze vrienden. En gelukkig krijg ik van mijn werkgever alle begrip en medewerking, ook al zou ik niet anders verwachten. Over drie maanden wordt de volgende PET-scan gemaakt en die scan zal duidelijk maken of de behandeling resultaat heeft, en tot dan zullen wij moeten proberen een normaal leven te hebben. Met alle emoties die daarbij horen. 

Het is gedoe. Heel veel gedoe.