Wenkbrauwen

Dit moment ga ik echt nooit vergeten.
We hadden gezellig, samen wat zitten eten.

Het was eigenlijk de eerste keer weer samen in de stad.
Nadat ik de eerste chemo had gehad.

Ik had een soort van zwarte sjaal, om mijn hoofd heen geslagen.
Die pruik zou ik immers niet gaan dragen.

De Bourgondiër, ja dat is altijd even ons plekje samen.
Waar we overleggen en plannen beramen.

Waar we heerlijk even genieten, met een Duveltje erbij.
En altijd een Griekse salade voor mij.

Maar goed, even terug naar wat mij overkwam.
Het was de dag, dat kanker mijn wenkbrauwen nam.

Op de wc, het was net na het eten.
Wat mij toen gebeurde, zal ik nooit vergeten.

Ik zag wat vermoeid en had mijn gekoelde handen, over mijn gezicht getrokken.
Ik keek in de spiegel en was enorm geschrokken.

Het is geen sterk verhaal, dit is mij echt waar overkomen.
Ik had zelf met een veeg, mijn wenkbrauwen weggenomen.