Tumor...

Zomaar ineens, ineens zat jij daar.

Zomaar ineens werd ik jou gewaar.

Geschokt onderzocht ik jouw positie en omvang.

Geschrokken, nadenkend, stil en bang?

Overdag, op stille plekjes, maar vooral in de nacht,

voelde ik jouw aanwezigheid en de onmacht.

Ik kan nog steeds niet beseffen hoe het gaat.

Ineens zit het daar.

Een stukje kwaad!

In een ieder van ons aanwezig, stilletjes,

sluimerend, zo ben jij.

Van de ene dag op de andere zet jij je vrij.

Als een inbreker onuitgenodigd,

zomaar ongevraagd,

heeft jouw aanwezigheid een deel

van mijn leven vervaagd.

Het was ergens goed jou te ontmoeten.

Je bracht een verandering in mij.

Toch maakt jouw afwezigheid

mij vele malen meer blij.