Smaak...

De pijn was niet gemakkelijk, dat geef ik eerlijk toe.
Spugen en misselijkheid wat een gedoe.

De nachten waren zwaar en lang.
Toch jou verliezen maakte mij meer bang.

Jij, de smaak van mijn mond.
Jij, een pijnlijk gemis, zo zwaar verwond!

Alles smaakt weer vies.
Zelfs een ijsje is niet meer te doen.
Mondwater haalt niets uit.
Hoeveel ik ook boen.

Ik telde de dagen.
Een week lang was ik steeds zonder jou.
Je liet me nooit zitten.
Je bleef me trouw.

Al zette de chemo jou keer op keer opzij.
Jij kwam steeds terug bij mij.

Blij als een kind en tranen in mijn ogen.
Bij het ervaren van het eerste smaakvermogen.

Een stom broodje kaas of zomaar wat water uit de kraan!
Ga alsjeblief nooit, nooit meer bij mij vandaan.