Amputatie...

Nog één nacht. Ik tel ze nu al dagen.

Vele jaartjes heb ik jou gedragen.

Naar jou gekeken heb ik eigenlijk nooit zo intensief gedaan.

Toch deze laatste dagen bleef ik veel voor de spiegel staan.

Gedachten over jouw eindbestemming en het plekje dat jij verlaat.

Gedachten over jouw afwezigheid en hoe het strakjes staat.

Het blijft vreemd. Ik zal het morgen pas aanschouwen.

Toch laat ik het mij niet berouwen!

Is het een keus? Kiezen uit kwaden?

Hoe kan ik kiezen voor wat kan schaden.

Ik kan jou missen. Al is het wennen zonder jou te zijn.

Ik moet wel weer verder en gelukkig mag ik, fijn!