Blog 68
68
Ten eerste moet ik iemand een excuus aanbieden, want ik raakte gisteravond per ongeluk de ,,melden als ongewenst” knop aan. Bij wie het was weet ik niet, maar ik weet wel dat ik het aanraakte. Gevalletje dikke vingers en een slaap harses, zal ik maar zeggen. Wat er gebeurt na zo’n melding weet ik niet, maar bij deze, mijn welgemeende excuses.
Nou, de uitslag is er. Er is niks verandert, het zijn nog steeds de zelfde vlekjes. Maar….voor alle securigheid wordt er volgende week dinsdag toch maar een MRI gemaakt. Tja, waarom dan niet meteen gedaan? Dat scheelt dubbele spanning en moeite. Ergens weten we dat het slechts een voorzorgsmaatregel is, maar toch. Het went nooit. In tegendeel, we ervaren de onderzoeken en erbij horende voorpret als steeds moeilijker. En het opnieuw een foto laten maken helpt, ondanks de geruststellende boodschap, niet echt om het te parkeren. Dat zullen we voor de volgende keer maar meenemen.
Ondertussen zijn we allebei zo’n beetje uitgewoond. Mijn drie rustdagen werden ziekenhuisdagen en een APK dag voor de auto. De rest van deze dag gaan we in een heerlijk zen toestand doorbrengen. Het weekend wacht, dan ga ik weer ritjes Brussel maken. Is ook een soort van rust, zal ik maar zeggen.Een wel echt geruststellende gedachte is in ieder geval dat onze voiture ons geen extra zorgen heeft bezorgd.
Ten eerste moet ik iemand een excuus aanbieden, want ik raakte gisteravond per ongeluk de ,,melden als ongewenst” knop aan. Bij wie het was weet ik niet, maar ik weet wel dat ik het aanraakte. Gevalletje dikke vingers en een slaap harses, zal ik maar zeggen. Wat er gebeurt na zo’n melding weet ik niet, maar bij deze, mijn welgemeende excuses.
Nou, de uitslag is er. Er is niks verandert, het zijn nog steeds de zelfde vlekjes. Maar….voor alle securigheid wordt er volgende week dinsdag toch maar een MRI gemaakt. Tja, waarom dan niet meteen gedaan? Dat scheelt dubbele spanning en moeite. Ergens weten we dat het slechts een voorzorgsmaatregel is, maar toch. Het went nooit. In tegendeel, we ervaren de onderzoeken en erbij horende voorpret als steeds moeilijker. En het opnieuw een foto laten maken helpt, ondanks de geruststellende boodschap, niet echt om het te parkeren. Dat zullen we voor de volgende keer maar meenemen.
Ondertussen zijn we allebei zo’n beetje uitgewoond. Mijn drie rustdagen werden ziekenhuisdagen en een APK dag voor de auto. De rest van deze dag gaan we in een heerlijk zen toestand doorbrengen. Het weekend wacht, dan ga ik weer ritjes Brussel maken. Is ook een soort van rust, zal ik maar zeggen.Een wel echt geruststellende gedachte is in ieder geval dat onze voiture ons geen extra zorgen heeft bezorgd.