Amor vincit omnia 93

Blog 93

Sla me maar met een deegrol als ik je weer een keer vraag waarom Joke geen gewoon griepje mag hebben. Want daar ben ik wel van genezen. Wat woensdag ineens opvlamde bleek later een Noro virus te zijn. Nooit van gehoord! Het werd Joke pas vlak voor dat ik haar kwam ophalen verteld. Het is een soortement buikgriep. Heftig braken en spuiten. Een beroeps vuilspuiter zou er jaloers op worden.

Na twee, drie dagen hoor je weer schoon te zijn. Gezonde mensen zijn dan weer snel op de been. Maar ja, die gasten die er wel flink last van hebben, die hebben een steuntje in de rug nodig. Kleine kinderen, bejaarden, mensen met een zwak gestel. Laat het woord Noro virus maar in een verzorgingstehuis vallen en het personeel wordt witjes om de neus. Niet dat Joke bejaard is, maar we kunnen rustig er wel van uitgaan dat ze een zwak gestel heeft. Ben ik me daar dus achteraf heel blij mee geweest dat ik er een arts bij heb gehaald. Eerst werd ze aan een grondige inspectie onderworpen. Daarna werd met flink veel zakjes zoutwater haar gestel weer op krachten gebracht. Urine en ontlasting werden op kweek gezet en bloedmonsters door de vampierverpleegsters (niet onaardig bedoeld) naar het lab gebracht.

Vrijdagochtend kreeg ze een flikkerend groen licht om weer naar huis te mogen gaan. Maar, het groen brandde nog niet vrijuit. Pas in de middag werd het sein veilig gegeven, mits…..er goed gedronken wordt. Daar heeft het bij haar gelukkig nooit aan gelegen.

Nog in de auto sloeg dokter Joke al aan het internetten. Noro virus, niet te behandelen, zeer besmettelijk, na beter worden nog lang kans op besmetten van anderen, eigenlijk ongevaarlijk….

Dat weten we dus weer. Het is al de tweede keer dat ik haar vanwege zo’n buikloop naar het ziekenhuis moest brengen.

De afgelopen weken was ze al aan het rondneuzen. Ze wou niet meer zo afhankelijk zijn van de oncoloog. Zo kwam ze op cannabis en diëtensites. Van alles werd gevonden. Gisteravond vond ze op Netflix een documentaire van een paar jaar geleden, Forks over Knives. Gaat over een paar Amerikaanse artsen die, onafhankelijk van elkaar, tot verbazingwekkende conclusies kwamen. Net als dr. Moermans. Namelijk, dat je met voeding wel degelijk heel veel ziektes kan overwinnen. Zo ook kanker. De verhouding dood:kanker geeft minder rode cijfers dan dat chemo ooit heeft gegeven. Tuurlijk, we krijgen alleen de successtories te zien, maar het is verschil is wel erg groot. Zo leidde de ene documentaire naar weer andere uitzendingen. Tips en trics te over. We zijn nu ook begonnen met het uitruimen van de kasten. Alle zooi is er nu uit. Niet schrikken, maar ook de hele ijskast en vriezer moesten er aan geloven. Wat wij daar aan ongeweten rottigheid aantroffen. Weten doen we het natuurlijk niet zeker, maar we gaan het proberen. We hebben een doel voor ogen. En dat is niet om bij de groep overlevers te zitten die de vijf jaar heeft gehaald, om dan na vijfenhalf jaar alsnog door Magere Hein gescheiden te worden.

En al die euries die nu in de kliko ligt?

Baat het niet, schaadt het niet.

Wie niet schijt, wie niet stinkt.

Wie schrijft, die blijft!

Niet waar?