Amor vincit omnia 89

Blog 89. Joke wankelt. In geestelijke zin. Het besef dat wat het nu is ook verder zo zal zijn doet haar pijn. Er is al zoveel afgepakt. Nu pakken ze haar gevoel van nuttig zijn ook af. Hoe ze het ook probeert te relativeren.....het gevoel van afgedankt worden, onnuttig zijn, nog te jong om zo aan de kant gepleurd te worden groeit. Niet dat ze nog staat te springen om te werken. Dat gaat echt niet. Maar de manier waarop. Het onvrijwillige karakter ervan. We gaan nu namelijk opnieuw het traject van de IVA., aanvragen van 100% afkeuring, in. Dat werd al eerder aangekaart, maar de oncoloog weigerde eraan mee te werken. Dat doet hij nog steeds, maar zal desgevraagd wel alle informatie geven aan een extern bureau. Dit bureau gaat Joke onderzoeken, een soort van second opinion, en met de resultaten een aanvraag bij het UWV indienen. Mocht het lukken, dan is dus haar produktieve leven voorbij. Het over acht jaar samen vrij te zijn is dan een fijn vooruitzicht, maar op dit moment slechts heel gemakkelijk praten. Ook begint het geheel nu in te dalen. Angstaanvallen, hyperventilatie, onrustig, huilbuien,  hele korte lontjes. Noem het maar op. Ontspanning  door sport of yoga wordt voorlopig afgeraden. De kans op spierbreuken rond de stoma is nu te groot. Wandelen mag. Zolang er maar geen overmatige belasting van de buikspieren wordt gevergd. Eerst onder begeleiding opbouwen. Haar wereldje wordt kleiner. Ze gaat weer psychische hulp aanvragen.