Amor vincit omnia 87

Blog 86 Het blijft een emotionele bedoening, zo'n gesprek bij de oncoloog. Er zijn maar twee alternatieven. Meer smaken zijn er helaas niet. Het kan vriezen, het kan dooien. Dus togen we vanochtend met gemengde gevoelens richting het ziekenhuis. Brak, zwak ziek en misselijk. Blijft een rot gevoel. Maar toch moet het. Het droge gesprek met gelukkig een goede uitslag wordt elke keer weer goed gemaakt door de medewerkers achter de afsprakenbalie. Wat zijn dat lieve schatten. Ook zonder dat we aan de balie staan, wordt er heel lief aan Joke gevraagd hoe het met haar gaat. Elke keer weer. Daar kan ze haar tranen vrij laten stromen. Wat een fijne gasten zijn dat. In onze ogen een onmisbare opvang van verdriet en leed. Maar ook met leuke verhalen kan je daar terecht. Menige keer zitten we daar langer dan nodig. Daar zitten mensen mensen, geen professionals die zich op dossier Joke richten. Verder kregen we van de oncologie verpleegkundige uitgebreid uitleg over het vervolgtraject en tips en trics. Zo vertelde ze onder andere over een gel welke de vagina wel een paar dagen vochtig houdt. Door het gebruik van incontinentie materiaal en als gevolg van alle behandelingen heeft Joke last van schrale, pijnlijke plekken. We zijn benieuwd naar deze gel. Het moet vrijen weer fijner maken. Gauw maar naar de apotheek.