Amor vincit omnia.
Blog 212.
Thuis. Vertrouwd, eigen, lekker kunnen janken zonder je aan anderen hoeven te storen, niet hoeven te wachten op een vrije wc, de beesten op de bank en aan je voeten als liefdevolle kachels, .....enz,enz.
Thuis, betekent ook dat je weer mee moet met de waan van de dag. Vandaag betekent dat voor ons een nieuwe fase. Een gevecht tegen het hardste element wat er maar bestaat. Een gevecht tegen die niet te stoppen secondewijzer. Een gevecht tegen tijd. Na alle levensreddende pogingen is nu levensverlengend met behoud van kwaliteit van leven handelen aan de orde. Aldoende togen we vanochtend richting het AMC.
Tig dubbele gevoelens, vragen. Wel? Niet? Waarom? Zal het wel lukken? Hoelang? Ik ben het regime zo ontzettend zat, hou ik het wel vol? Ik ben 45kg, kom ik nooit nog op krachten? Last van druk op mijn blaas. Veel meer slijmverlies uit mijn anus. Is die tumor zich aan het roeren? Dat gaat maar door. Goede dagen kunnen in een seconde omslaan. Zo groeit bij Joke de onwil, de twijfel. Moe van ziek zijn. Moe van het moe zijn. Moe van het moeten. En toch, toegeven is nog vele stappen te ver.
5 reacties
Ja wat een vragen ook allemaal he waarneer kun je hier nu klaar voor zijn,ik kan me die moeheid ook zo voorstellen je hoofd stil zetten is echt niet mogelijk ik hoop dat joke de rust kan vinden om hier een uitkomst in te krijgen dit is iets wat ze helemaal alleen zal moeten doenhoeveel jullie ook van elkaar houden.
Ben in gedachten veel bij jullie en ben aan de ene kant altijd blij als je weer wat hebt gepost maar aan de andere kant ook altijd bang dat het het onvermijdelijke bericht is dat joke een besluit genomen heeft.
Wens jullie heel veel warmte en liefde in deze zware tijd .
Moeizaam en zwaar. Een tikkende klok die nergens om maalt. Zowel voor Joke, die nog probeert te vechten en vol te houden, als voor jou die machteloos toe moet zien hoe haar krachten verdampen. Ik zou willen dat ik daadwerkelijk iets voor jullie kon doen. Aan jullie denken en mee leven, veel meer kan ik niet. Weet dat jullie in mijn gebed en gedachten zijn. Heel veel kracht gewenst. Anne
Wat een moeilijke periode voor jullie.... ik wens jullie heel veel kracht en nog heel veel tijd met kwaliteit. X
Ik denk er veel aan de laatste tijd (omdat ik zelf palliatief behandeld word maar nu vooral omdat mijn schoonmoeder uitbehandeld is en ook lekker naar huis is gegaan). Komt er een moment dat je berust? Dat je kunt accepteren dat je gaat sterven? Ik hoop en denk van wel.
Maar nu het nog niet zo ver is, wens ik jullie zo veel en zo lang mogelijk fijne tijd samen. Zonder pijn en oh zo graag zonder allerlei klachten. Heel veel sterkte en liefs! XXX
Het is ook allemaal wat, de uitkomst staat al vast maar hoelang heeft Joke nog,het is bijna niet te verdragen laat staan als je dan ook nog last ondervind, ik hoop echt dat ze daar wat voor hebben zodat Joke in ieder geval van haar laatste tijd bij al haar geliefden ook nog een leefbaar leven heeft.Ze heeft alles zo dapper ondergaan alle ellende van de afgelopen jaren, ik gun haar dit laatste stukje zonder pijn en ellende