Amor vincit omnia

Blog 175 Onrust en rust, zeg maar broze vrede in oorlogstijd. Zo zijn de laatste 2 weken verlopen. Wrok en woede beginnen te slijten. Angst en verdriet werden al steeds meer aangevuld met rust en lachen. Maar dat weten van wat er gaat komen hè, dat drukkende gevoel alom. Somatische klachten, vermoeidheid en concentratiestoornis regeren. Gesprekken die vaker over later, als het zover is, gaan. En dat het toch wel heel verschrikkelijk is dat de uitslag van de tweede biopt zolang op zich laat wachten. Tja, geduld is een schone zaak, maar ik heb geen tijd. En dan ineens, PING...zei de telefoon. 'Er is een aanvulling van uw dossier.' Het bericht luidt in het kort De rib gaf in eerste instantie een negatief beeld, en ook de tweede biopt was negatief. De botten zijn schoon. Wat er werd gezien heeft te maken met osteoporose. De buikholte is niet schoon. Maar zijn het uitzaaiïngen of zijn het nog steeds de eerste tumoren? Joke heeft namelijk de chemo al in een vroeg stadium moeten afbreken. Woehoe...slecht nieuws en goed nieuws dus. Voor ons gevoel is er al 50% rottigheid verdwenen. Ik had al geen tijd, maar zou nu het liefst in de auto stappen en de oncoloog om uitleg vragen. Helaas, het is zaterdag. Dinsdag om half drie, dan mogen we pas het gesprek weer aangaan.