Amor vincit omnia

Blog 172. Lieve allemaal. Dankjewel, dankjewel voor alle lieve reacties en medeleven. We hebben te maken met uitzaaiïngen in ribben, een wervel, heupbeen en ergens naast de pouch. Mogelijk gaat het zelfs om zowel borst als darmkanker. De eerste schok overspoelde ons als ware het een tsunami. De wetenschap dat het zwaard van Damocles is gevallen is nog onwaarschijnlijker dan 'alleen' het vonnis kanker. Nog zonder dat we al enige vorm van verwerking hadden holden we weer naar het AMC voor de biopt. We zijn nu een paar dagen verder. Er is al iets meer afstand ontstaan, de ergste scherpte is weg. Onze dagen vullen zich ineens, naast al bestaande, met afspraken, visites, telefoontjes en apps. Weer gebeurt er een gespiegelde situatie. Weer zijn wij, en dan vooral Joke, degenen die de anderen opvangen.......troosten. En Joke.....tja, die blijft Joke. Even was ze totaal van de kaart, bont en blauw en dof. Maar nu niet meer. Het verdriet is niet weg. Het sluimert. Geregeld komen de waterlanders en een trillend lipje tevoorschijn, maar daar laat ze zich niet meer door verslaan. Naast een traan zie ik weer een lach. Haar ogen en geest zie ik weer stralen.