Amor vincit omnia

  • Openbaar blog
  • vrijdag 6 juli 2018
  • 554 x gelezen
Blog 169 Yippiiiieeee, hoeraaa.......we zijn oudtante en oudoom geworden... Mijn tweelingbroer en zijn vrouw mogen  zich na lange wachten eindelijk tot Opa en Oma kronen. Ik ben blij voor ze, maar....ben ik wel blij? Dat zeg ik hun, maar ik ben eigenlijk verdoofd. Het is mistig om me heen. De zon is gesluierd, geluiden dof. Ik sluit me ongewild af voor de buitenwereld. Ik probeer me te stalen voor wat er mogelijk gaat komen. Ik praat en luister naar anderen, maar op een zielloze manier. Nu telt alleen maar Joke. Met mijn lief kan ik praten, huilen, lachen. Nu tel ik alleen maar de nachten. De seconden. Tik tak.....tik tak.....onze hoop zakjes hoop slinkt zienderogen.
Reageren
Volgend blogbericht

5 reacties

O zo waar Sari, zo waar. We willen het niet en proberen om zo goed mogelijk weer in een normaal patroon te leven. Maar ja, soms komen die buien op. Het van de foto's afspattende geluk rond ons achterkleinnichtje en de gedachte dat Joke mogelijk haar tweede kleinkind vanwege mogelijke behandelingen de eerste tijd misschien niet mag aanraken zijn zulke pijnlijke contrasten. Dan is het moeilijk om uit zo'n put te klimmen. Liefs, Tom.
Laatst bewerkt: 07/07/2018 - 14:42
Reageren
Tsja Tom, zo’n contrast kan erg pijnlijk zijn. Al dat Geluk in dat ene huis en dan de ziekte, pijn en onzekerheid bij jullie thuis.
Heel normaal als je de moed weleens laat zakken. Houd je vast aan de Liefde die jullie voor elkaar voelen❤️. Hopelijk gaat de zon ook voor jullie weer schijnen. Liefs Maria
Laatst bewerkt: 10/07/2018 - 21:22
Reageren