Amor vincit omnia
Blog 154
Mijn lijf logenstraft mijn rust. Ik dacht dat ik er geen last van had, maar jicht in mijn voet, ondanks twee pilletjes per dag, zegt me wat anders. Van buiten geen sores, diep van binnen toch in je onderbewuste stress. Typisch gevalletje van uiterlijke schijn. Ook Joke was onbewust onrustig. Ze kon haar ratel maar niet stoppen, was de hele ochtend misselijk. Jakkes, het went nooit. Schreef ik het al niet eerder? Eenmaal gebeten, voor altijd bang!
Het onderzoek naar waarom Jokes pouch maar niet naar behoren werkt gebeurde twee weken geleden. Er werd een scopie uitgevoerd door een MDL arts, en ontlasting op kweek gezet.
We waren er niet ongerust over. Er werden al die tijd geen tumormarkers gevonden, dus van die hoek verwachtten we geen problemen. Gelukkig kregen we daar gelijk in. Geen kanker.
Maar dat het niet goed is staat vast. Dat vond ook haar chirurg. Normaal gesproken moet de pouch zich al iets richting normaal pouchgedrag gedragen. Dat is dus nog steeds niet het geval.
Vanmiddag kregen we dus de uitslag. De pouch heeft niet de beoogde vorm. Dat is mogelijk waarom Joke meer wel dan niet pijn heeft als ze naar de wc gaat, en waarom ze veel te vaak aandrang voelt dan nodig zou zijn. Nou kon Joke het zich herinneren dat de chirurg haar vertelde dat het hun meer moeite heeft gekost dan normaal. Jaren geleden werd haar baarmoeder al verwijderd. Verklevingen bemoeilijkten de operatie. Er wordt volgende week een overleg gehouden tussen de MDL, de chirurg, en met het AMC, en het VU. Mogelijk dat die nog andere mogelijkheden zien.
Aan het kweekje was in ieder geval geen stront aan de knikker.
Mijn lijf logenstraft mijn rust. Ik dacht dat ik er geen last van had, maar jicht in mijn voet, ondanks twee pilletjes per dag, zegt me wat anders. Van buiten geen sores, diep van binnen toch in je onderbewuste stress. Typisch gevalletje van uiterlijke schijn. Ook Joke was onbewust onrustig. Ze kon haar ratel maar niet stoppen, was de hele ochtend misselijk. Jakkes, het went nooit. Schreef ik het al niet eerder? Eenmaal gebeten, voor altijd bang!
Het onderzoek naar waarom Jokes pouch maar niet naar behoren werkt gebeurde twee weken geleden. Er werd een scopie uitgevoerd door een MDL arts, en ontlasting op kweek gezet.
We waren er niet ongerust over. Er werden al die tijd geen tumormarkers gevonden, dus van die hoek verwachtten we geen problemen. Gelukkig kregen we daar gelijk in. Geen kanker.
Maar dat het niet goed is staat vast. Dat vond ook haar chirurg. Normaal gesproken moet de pouch zich al iets richting normaal pouchgedrag gedragen. Dat is dus nog steeds niet het geval.
Vanmiddag kregen we dus de uitslag. De pouch heeft niet de beoogde vorm. Dat is mogelijk waarom Joke meer wel dan niet pijn heeft als ze naar de wc gaat, en waarom ze veel te vaak aandrang voelt dan nodig zou zijn. Nou kon Joke het zich herinneren dat de chirurg haar vertelde dat het hun meer moeite heeft gekost dan normaal. Jaren geleden werd haar baarmoeder al verwijderd. Verklevingen bemoeilijkten de operatie. Er wordt volgende week een overleg gehouden tussen de MDL, de chirurg, en met het AMC, en het VU. Mogelijk dat die nog andere mogelijkheden zien.
Aan het kweekje was in ieder geval geen stront aan de knikker.
2 reacties