Amor vincit omnia

  • Openbaar blog
  • woensdag 6 september 2017
  • 876 x gelezen
Blog 139 Na lang wachten en aandringen door onze hoofd personeelszaken was het vanochtend eindelijk zover. We mochten voor een gesprek bij het UWV in Alkmaar komen. Een aardige, jonge keuringsarts nodigde ons zijn kamer in. Het werd een open gesprek. Zijn vragen bracht meer herbeleven dan dat ik verwachtte. Wat Joke de afgelopen week had werd nu herhaald. Maar nu bij dus de arts en mij. En ook ik vertelde mijn deel. Het begon eerst zoals het gebruikelijk was. Je praat over je zelf, maar op een afstandelijke manier. Eigenlijk alsof je over een ander praat. Maar we doken steeds dieper in de emotie. Het zo open praten zorgde er voor dat het niet anders kan dan dat je niet meer op de veilige modus kan praten. Ineens waren de tranen daar. En nu is er het wachten. Wat zullen de dames en heren beoordelaars ervan vinden? Is Jokes bordje nog niet vol genoeg? Moet ze nog meer shit ondergaan voordat ze wordt afgekeurd? Na haar laatste bezoek aan het UWV, na haar borstkanker, werd ze voor 77,5% afgekeurd. Dat hoorden we zoëven voor het eerst. De norm voor volledige afkeuring ligt tussen de 80% en 100%. De arts zei heel voorzichtig dat hij vond dat er sprake was van achteruitgang. We wachten maar af. Nu maar even bijkomen. De afstand welke Joke van de week had is foetsie. We hebben nu een borrel nodig.
Reageren
Volgend blogbericht

3 reacties

Wat een moeilijk gang zo'n keuringen en gesprekken. Hoe erg moet het zijn om afgekeurd te worden en hoe onmenselijk is het praten over een paar procenten bij zo'n ziektebeeld. Ik hoop voor Joke en jou dat de kogel dan nu door de kerk gaat en ze daar dan in ieders geval geen zorgen of druk meer over heeft. Ze heeft toch echt de handen vol aan zichzelf en jij aan jullie beiden. Neem een lekkere borrel en probeer die afstand weer te creëren. Veel sterkte
Laatst bewerkt: 06/09/2017 - 21:35
Reageren
Neem mij niet kwalijk als ik domme dingen zeg.... Ik ging ervanuit dat Joke afgekeurd zou zijn. Hoe zou ze moeten werken nu? Vanaf t toilet? Tussen Persen & Vegen door? Ik ben inmiddels 2 dagdelen aan t werk, voorlopig is dat qua vermoeidheid en pijn t maximum. Nou gaat t al lange tijd goed met mijn stoelgang, alleen de afgelopen weken niet. Ik wijt dat aan spanningen en te hard werken thuis. Dus ik heb veel buikpijn en moet tussen de 10 en 20 x op zeer onbevredigende wijze poepen. Dat sloopt me, maakt me onzeker, chagrijnig en verdrietig en heb me toch even moeten afmelden voor vandaag. En ik heb begrepen dat dit bij Joke veel erger is en dat zij niet op gewicht is..... Hoe is t mogelijk??! Waarom wordt er zo voorbij gegaan aan de impact van deze rotziekte?! Hoe dood moet je zijn volgens Uwv? Heel veel sterkte gewenst en wees assertief hoor! Laat je niet afschepen! Jullie hebben meer dan genoeg voor jullie kiezen gehad! XXXX Maria

Laatst bewerkt: 07/09/2017 - 12:24
Reageren
Hoi Maria. Wat naar dat je weer meer last hebt. En knap dat je de kracht hebt om toch weer aan het werk te gaan. Is er begrip voor jouw situatie bij de baas? Ik schreef het al eerder, wij hebben totaal geen klagen. Wat dat betreft hebben we een super werkgever. Hulde. We hebben al diverse instanties over de vloer gehad ter ondersteuning van een verzoek tot herkeuring. Maar om ons volslagen onbekende oorzaak werden die externe bureaus toch weer afgeserveerd, of er volgden op constructieve gesprekken flutballonen. Op een gegeven werden we het zat om op de door NS ingehuurde externen te wachten, en heeft Joke zelf het UWV gecontacteerd. Na weer een tijd wachten kreeg ze als antwoord dat er een wachtlijst van ruim vier maanden was. Dit berichtte ze aan haar leidinggevende, en hij zette PZ aan het werk. Zodoende werd onze wachttijd met twee maanden gekort. XX
Laatst bewerkt: 07/09/2017 - 19:23
Reageren