Amor vincit omnia

Blog 134. Baat het niet, schaadt het niet, zullen we maar denken. Maar dat er iets geprobeerd moet worden staat als een paal boven water. Want Joke heeft pijn. Pijn in haar binnenwerkpoortje. Zitten, staan, lopen, alles doet ze verkrampt. Volgens Wim is haar pouch zich aan het ontwikkelen. Dat zijn fijne gedachten, want daar deden we het allemaal voor. Maar de weg naar waar dan ook is nog nooit zonder doornstruiken of andere obstakels geweest. Ik heb in ieder geval nog nooit zo'n weg gevonden. Wat ik wel vaak onderweg tegenkwam waren borden, vangrails en nog veel meer hulpstukken. Mieke raadde paracetamol aan ter verlichting. En ja, Joke zal Joke niet zijn als zij niet zelf ook met ideeën zou komen. Ze zit nou eenmaal weer in haar eigen regie kamertje. En zo kwam ze met een grappig filmpje. Het begint met een koning die een kleurrijk eenhoornijsje eet. Jaha.....ik weet het! Het bestaat niet! Maar de boodschap erachter is wel een goede. Het gaat om een houding tijdens het poepen. Hoe meer je hurkt, hoe beter je binnenboeltje zich ontspant. Met alle benodigde uitleg, wordt je aangeraden om op de Franse snelweg manier boodschappen te gaan doen. Broek omlaag, voeten op verhogingen en je kassa boven een onsmakelijk gat. Maar zo'n ding hebben we nou eenmaal niet, dus hebben ze ook daarvoor wat op gevonden. De squatty poop. Een hurkhulpmiddel om je te helpen met het afwerken van je boodschappenlijst. De kosten van dat ding vallen best mee, en er zijn best luxe uitvoeringen. Yep, tegen luxe prijzen. Maar laat ik nou een krent zijn met enigszins twee halve rechterhanden. Dus toog ik met mijn zaag en schroevendraaier naar de tuin om zo'n krukje te fabriceren. Sinds gisteren ledigt Joke haar pouch op een aangepast gemak. Hoop nu maar dat ze daar baat bij heeft. Baat het haar niet, dan heb ik enige uren hobby plezier gehad.