Amor vincit omnia

Blog 129 In een zowat grijs verleden bezong André van Duin dat alles anders is als de zon schijnt. Dat is wel zo, maar het is niet meteen helemaal oké wat de klok slaat. Met het warmer worden verschoof Jokes wc regime. Regeerde eerst de onvoorspelbaarheid, nu zijn er duidelijk drie blokken. Eén blok is in de nacht/ochtend, de tweede in de ochtend/middag, en de derde in de late avond. De nacht is het aardigste. Dan gebeurt het in vier á vijf beurten. Ze kan best een paar uur achter elkaar slapen. En ze slaapt direct weer in. De twee andere zijn niet zo vriendelijk. Het legen van haar darminhoud duurt dan uren. Dan loost ze in ongeveer vijftien keer. Soms minder, soms vaker. Maar al met al duurt het heel lang. Een kleine tien uur in het kleinste kamertje doorbrengen per dag. Zover is ze nu. Het resultaat blijft alle beurten wel gelijk. Haar anus brandt, al is de nightshift natuurlijk iets minder pijnlijk. Al spoelt ze zich thuis schoon met water, buiten de deur is dat vrijwel onmogelijk. Eigenlijk is het heel moeilijk geworden om de deur uit te gaan, maar ja, je moet ook wel weg kunnen nietwaar? Een simpel loopje naar de markt gaat altijd volgens een vast patroon. Eerst wordt de trip al een paar keer bij de voordeur onderbroken om toch maar weer naar de wc te gaan. Dan is het spitsroeden lopen. Je wordt geslagen door een pufje, maar je weet niet wanneer. Van de week was het helemaal een toestand. We hadden lappendag in Enkhuizen. Gezellige boel, maar wel met een poeprandje. Het was letterlijk een wc brillendans geworden. We bezochten zelfs winkeltjes alleen om hun wc te gebruiken. Ik hoef je niet te zeggen dat ons lappendagje veel korter was dan gepland. Joke was gewoon door haar voorraad inco's heen. Haar gezellige ikje krijgt het vaak heel moeilijk. Het klagen komt heel begrijpelijk vaker om de hoek kijken. Kwaliteit van leven is momenteel vrij vaak zonder haar aan het lanterfanteren.