Amor vincit omnia

Blog 106. Zei ik vorige week dat de kogel door onze kerk was, gisteren kwam hij terug in de vorm van een telefoontje van de afsprakenbalie. Joke krijgt een operatie als Valentijnsgeschenk. Er is nu nog meer reden om alles over het herstellen van een stoma te googlen. Maar ja, daar staat van alles in zoals wat er in mijn blog staat. De ene misère volgt de ander op. Succesvolle verhalen? Ho maar! Het versterkt alle onzekerheden die er al waren. En ze wil zo graag een keertje een mooi plaatje zien. Ellende heeft ze al zat. Maar ja, overal gebeurt het zelfde. En ik moet toch nog even in de misère toon blijven. Woensdag was Joke naar een vriendin uit haar lieve kringetje. Heerlijk pizza gegeten. Een bloemkool werd vermalen en als pizzabodem gebruikt. Is een fantastische vondst, want dat kan ze goed hebben. Tenminste, de afgelopen paar keer. Maar nu dus ff niet. Ze zei al dat ze weinig inhoud had in haar stomazak. Dus liep ze mee naar het station om met een flinke omweg toch voldoende beweging te hebben gehad. Vaak lukte het haar om zo een mogelijke verstopping voor te zijn. Tja, vandaag dus niet. In de avond kreeg ze het voor haar kiezen. Operatievoorpret werd vermengd met een verstopping. En waar was ik? Aan de andere kant van het land. Gelukkig zat ik op de HSL, onze vermaarde hoge snelheidslijn. In overleg met de wal kon ik op Schiphol afstappen en kon met een dienst taxi linea recta naar huis. Een uur eerder dan normaal kon ik mijn in alle staten zijnde Joke in mijn armen sluiten. Verdriet en angst vochten hun eigen gevecht met darmkrampen. Een klysma en heel veel spugen zorgden uiteindelijk toch voor enige verlichting. Het is nu bijna drie uur, vrijdag ochtend. Slapen gaat nog niet, maar er komt enige rust in haar lichaam. Niet in haar hoofd. Daar tollen radertjes tussen nieuwe spoken. Twijfel twijfel.......wat is wijsheid? Toch maar de stoma houden? Herstellen met als gevolg een moeilijk jaar met geheid een pijnlijke anus? Bah, ze wil het allemaal niet meer. Ze wil haar leven terug!