Een wirwar van emoties

Plots realiseer ik me:
Mijn eierstokken en eileiders zijn al weg...
Vrijdag gaat mijn baarmoeder weg...
Over een tijd mijn 'echte' borsten weg... (Preventieve mastectomie want BRCA2-carrier)

Al mijn vrouwelijke organen weg...

Rustig ademen Amelia...
Rustig ademen...

En dan ben ik nog bij de gelukkigen...
Borstkanker heb ik (nog) niet.
Die kwaadaardige cellen in mijn eileiders zijn met een klein beetje geluk ook nog niet op wandel gegaan.

Schuldgevoelens dus ook:
"Waar maak ik me druk om?" als ik de blogtitels op deze site lees met 'palliatieve fase' in de info.

En aan de andere kant verdriet:
Ik ben geen vrouw die op de barricaden staat, geen militante feministe (daarvoor heb ik teveel geluk met een vader en een partner en een zoon die alle drie behoorlijk feministisch zijn.)
Maar mijn vrouw-zijn is wel een deel van mijn zijn.
Ik ben in de eerste plaats gewoon Amelia, maar al snel erachteraan komt toch ook 'vrouw'.
En over drie dagen is de binnenkant van mijn buik 'genderneutraal'.

Morgenochtend 9.00 - Afspraak dokter P, plastisch chirurg...

Al snel nadat ik hoorde dat ik een pathogene BRCA2-mutatie heb, stond voor mij vast dat ik na die dringende adnexectomie ook voor een preventieve borstamputatie zou opteren.
Reconstructie? Daar was ik niet helemaal zeker van, al was het vooral het stemmetje dat  "Ben je daarvoor niet te oud?" fluisterde dat mij deed aarzelen.
Nadat ik Dr N. tijdens BRA-day hoorde vertellen dat de oudste patiënte waarbij hij een borstreconstructie uitvoerde ruim 85 was, twijfelde ik niet meer.

De afspraak morgen staat al ruim een maand gepland, een eerste informatief gesprek.
En plots komt daar die operatie van aanstaande vrijdag bij.  Eerlijk gezegd zijn mijn borsten op dit ogenblik dan ook de laatste (of toch de voorlaatste) van mijn zorgen, die buik is nu even prioritair.
Maar die afspraak cancelen wil ik ook niet.

Ik wil niet, ik kan niet de gedachte verdragen dat ook mijn borstkas genderneutraal zal zijn.
En opnieuw dat schuldgevoel: waar maak je je druk om, als andere mensen weten dat ze gewoon niet beter worden, dan is het preventieve verlies van een paar borsten echt wel een luxe-probleem...