Ik mis.....
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen.
Ik mis..... MIJN OUDE IK !!!
Wat is het moeilijk te accepteren dat ik niet meer ben wie ik was. Wel in persoon maar niet in energie. Ik ben snel moe en kan weinig hebben maar ik wil zoveel.....
Ik vind hét op het moment moeilijk om mijn balans te vinden, de dagen zo in te delen dat de energie blijft, want ik voel me goed totdat het avondeten is geweest en dan dan gaat het lampje uit.....
Veel wikken en wegen dus ook op werk vlak. Ik voel me verantwoordelijk en leg mijzelf veel druk op omdat ik vind dat ik moet gaan ( vanuit mijn werk is die druk er totaal niet). Ik heb besloten vervroegd een iva uitkering aan te vragen dus dit gaan we afwachten. Hopelijk geeft dit mij wat meer rust.
Al die vragen en vooral die onzekerheid het is vreselijk. Het is moeilijk de juiste antwoorden te vinden soms zijn we er gewoon klaar mee.
We hebben weer wat goeds in het vooruitzicht iets wat we niet meer hadden durven dromen .... nog een week en dan staan we in DISNEYLAND PARIJS 🎉 wat is het fijn dat de tijd bijna daar is en toch is er nog een angst. Heb steeds erg last van mijn buik (een band/druk ). Ik wil niet naar het ziekenhuis gaan omdat ik bang ben wat ze vinden dus... we kijken het aan en als het echt niet gaat tuurlijk bel ik dan met het ziekenhuis maar voorlopig wacht ik rustig af en ga ik er vanuit dat wij gewoon zonder teveel problemen naar disney gaan. Eerst nog even een week voorjaarsvakantie met een paar leuke uitstapjes in petto.
Als we terug komen uit Disney wordt het druk. Die week moet ik langs bij de anesthesie, zal ik een dagopname krijgen om mijn JJ drain onder narcose te verwisselen, moet ik bloedprikken en bij de oncoloog langs en krijg ik mijn tweede chemokuur. Druk druk druk maar hopelijk voor een goed doel, minder pijn met plassen en minder snelle groei van die kl*te kanker.
Voor zover dit blog,
Alles komt goed 💖
Veel liefs 😚
6 reacties
Ik hoop dat Disney zo leuk wordt als jij verwacht. Ondanks of dankzij....
Ik herken me wel in je blog, leef je om anderen niet te kwetsen en verdrietig te maken of mag je aan jezelf denken. Ik denk dat jij het voor je gezinnetje nog wel uit houdt. De drang om te leven is groot, maar vooral hoe het was en niet hoe het is.
Elke dag opnieuw jezelf moed inspreken, sterk zijn, zo min mogelijk aan je kinderen laten merken.
Het leven is hard, de ziekte maakt je een wrak daar waar je altijd een levenslustige betrokken mens bent geweest ben je van hulpverlener veranderd in patiënt. Daar is moeilijk mee te dealen. Ik hoop echt dat het heel fijn zal zijn in Parijs, dat jullie mooie herinneringen maken. Dat je geniet van alles wat wel kan en wel lukt. Ik hoop dat het in Parijs minder koud is als hier, straks vries je nog dood. (Sorry geintje)