GOED/SLECHT .... Hoe gaat het eigenlijk met ...
Al dagen zit ik in de start om iets nieuws te schrijven. Maar waar begin je dan, wat wil ik kwijt en hoe wil ik mijn lezers meenemen. Ik ga het gewoon proberen het is tot nu toe elke keer gelukt.
Lichamelijk voel ik mij een oud wijf. Mijn benen zijn erg oedemateus (gevuld met vocht) wat lopen bemoeilijkt. Van de week zelfs gevallen omdat ik mijn zware voet niet goed over de drempel kreeg. 3 schaafwonden, klein sneetje en spierpijn rijker maar mijn broertje heeft straks wel elke verjaardag een mooi verhaal. 😁 om lichamelijk nog even verder te gaan plas ik gemiddeld maar 2x op een dag, urine is dan donker wat verteld dat ook die afvoer niet meer optimaal verloopt en moet ik dan plassen zit de helft vaak al in mijn broek wat me ook niet zonnig stemt 🌞 buikkrampen nog zo hinderlijk lichamelijk ding. Bij alles wat ik eet begint mijn buik te krampen, dit straalt door naar mijn rug en doet gewoon zeer. Voor de straling naar mijn rug helpt de oxycodon gelukkig redelijk maar de krampen nemen we voor lief 😣
Emotioneel ja dat ben ik ondanks dat het hebben van de datum rust geeft. Ik merk mijn aftakeling en wil niet te ver af takelen. Maar het besef bij veel dingen dat het de laatste keer is is ook heel zwaar. Nog 1x met je vriendinnetje uit eten. Nog 1x de was op hangen, nog 1x naar de sauna, nog voor de laatste keer verjaardag en zo kan ik nog wel een hele poos door gaan. Helaas heeft het allemaal geen zin.
Hoe het nu verder gaat ja dat is een goede. De planning was om maandag de 18de naar het hospice te gaan, er moet dan wel eerst plek zijn. Vrijdag hebben we telefonisch contact maar heel eerlijk als het later in de week is vind ik het ook niet zo erg is toch gek om afstand te nemen van je huis; daar komt ie weer nooit meer slapen in je eigen bed samen met mijn lieve man en soms ook kinderen, nooit meer, nooit meer 😢
De afgelopen weken en zeker ook de aankomende weken staan er nog een hele hoop mooie en fijne activiteiten op het programma. Vraag ik veel van mijn lichaam, volmondig kan ik daar JA op antwoorden maar dat is zoals ik het wil. De 6de wil ik kunnen zeggen.... Ik heb alles gegeven en nu is het op maar.... We hebben genoten en de herinneringen zijn prachtig.
De 2 weken voor de euthanasie wil ik afscheid nemen van al mijn lieve familie, vrienden, kennissen eventuele collega's etc.... Mijn agenda staat open om vanaf ongeveer 25 juni tot 5 juli te vullen met de meest zware bezoekjes in me dan nog korte leven. Toch wil ik iedereen vragen wees dapper en app me een aantal moment data om elkaar nog voor een laatste keer te kunnen zien, dit is iets wat lastig is voor mij om iedereen zelf te benaderen (weet niet bij wie welke behoefte ligt). Dus..... pak je telefoon en kom met voorstellen zodat er nog 1x ouderwets gekletst kan worden, gelachen en gehuild en bovenal een goed afscheid van elkaar🌻 dit mag overigens ook in een groepje en hoeft niet altijd individueel.
Het wordt zo best een lange blog maar wil toch ook voor erna nog wat kwijt. Op 6 juli vind dan de euthanasie (waarschijnlijk in de middag ) plaats. Deze dag ben ik samen met mijn naaste familie om het nog 1x gezellig te maken en de laatste herinneringen toe te voegen. Dan tijdens de euthanasie is een select gezelschap aanwezig anders is het te druk (emotioneel) voor mij en de huisarts. Nadat ik in slaap ben en daarna mijn hart stopt met kloppen heeft de club mensen die er deze dag bij waren tijd om nog 1x afscheid te nemen.
En dan sluit het hoofdstuk af..... Mijn lichaam zal binnen 24 uur opgehaald worden door de wetenschap ( ik heb daar over gebeld en verzekerde mij dat ik omdat ik een codicil nummer heb ECHT naar de wetenschap ga) mijn lichaam zal daar voor verschillende doeleinden gebruikt worden en als ze er niks meer mee kunnen dan wordt ik gecremeerd en over zee uitgestrooid.....
Het voelt goed dat ik dit nog kan doen het past bij mij ☺
Omdat ik wel iedereen de gelegenheid wil geven iets af te sluiten. En ik het zelf ook een heel mooi idee vind als er een bijeenkomst is waar iedereen nog 1x stilstaat bij mij, herinneringen ophaalt en gewoon samen verdrietig kunnen zijn zal er op 12 juli een afscheidsborrel zijn. Mijn vier het leven feest. 🍻🎉🥂
Ik hoop dat iedereen weer een goed beeld heeft gekregen over hoe het mij nu vergaat. Wat ik van jullie verwacht qua inplannen afspraken en dat die afspraak dan ook het laatste moment van elkaar zien is.
En om af te sluiten met mijn eigen woorden. En al mag het raar klinken zo voelt het voor mij nog steeds....
" alles komt goed "💖
15 reacties
wil je heel veel sterkte wensen lieve groetjes v mij marjo
Heb je bericht gelezen: ademloos, sprakeloos, vol bewondering. Wat zullen jouw geliefden trots op je zijn, maar wat zullen ze je missen...
Vind het ook zo goed dat je zegt: ‘wees dapper’ tegen degenen die de stap moeten zetten om met jou af te spreken. Zo herkenbaar, maar ook zo lief eigenlijk, dat je begrijpt dat ze het moeilijk vinden.
Je bent een prachtige vrouw, fantastische moeder en een voorbeeld voor ons, andere kankerpatiënten, die op een dag deze zelfde weg zullen moeten afleggen.
Wens jullie mooie herinneringen, en hoop dat jouw einde net zo rustig en vredig gaat als je gepland hebt. Ik zal je niet vergeten ook als ken je mij niet. Hoe bijzonder is dat?!
Dikke knuf!
Ellemes
Je blog raakt me diep en er komen herinneringen boven van het proces dat mijn ( overleden) man en ik hebben doorgemaakt.
ik wens je vanuit mijn hart een goede tijd toe , samen met alle mensen die je lief hebben , ik heb enorm veel respect voor de wijze waarop je je leven leeft !!
Ik vind het fijn dat je nog een blog geschreven hebt, ik vraag me dagelijks af hoe het met je gaat. Het lijkt me zo bizar om naar je sterven toe te leven, maar ik begrijp het zo goed. En als kind van een vader die jong thuis stierf, wil ik je zeggen dat je keuze voor een hospice, een goede is. Ik hoop dat ik tegen die tijd (mijn tijd) net zo veel lef heb als jij.
Nog een keer wens ik je de allermooiste momenten met degenen die je lief zijn. En hoop ik dat iedereen die je graag nog zou willen zien, bij je komt. En wens ik je naasten heel veel moed en kracht. Om nu dichtbij te zijn maar je straks los te laten. Rust zacht, lieve Kim
Wat een bijzonder, sterk en dappere vrouw ben jij! De wijze waarop je nog ontzettend goed kunt verwoorden, waar je wensen liggen en dat je ook nog rekening houdt met de mensen om je heen... Ik vind dat echt heel bijzonder! En dan lees ik net, dat je ook nog van plan bent om nog 1 keer een blog te schrijven! Zoals hierboven al geschreven is, denk ik ook dat je man en kinderen ontzettend trots op je zullen zijn! Maar uiteraard overheerst nu vooral verdriet.... Ook voor alle andere dierbare familie en vrienden om je heen. De fase waarin jij je nu bevindt, is voor ons lotgenoten, de grootste angst.... En dan ineens zit je er middenin. Ik wens je nog mooie momenten met je dierbaren en heel veel sterkte bij het afscheid nemen... Dat lijkt mij echt het moeilijkste om doorheen te moeten. Wat je zegt; van al die momenten die komen gaan, waarvan je weet dat het echt de laatste keer zal zijn. Ik leef met je mee en wens je veel kracht. Ik ga je blog missen.... Een hele dikke virtuele knuffel van je lotgenoot, Marianne X
Wat schrijf je het weer prachtig op allemaal. Hoe dapper hoe je alles regelt en wat fijn allemaal zoals jij dit wilt.
Wat moet dit een achtbaan voor je zijn, voor je naasten en je vrienden.
Ik denk aan je en wens je alle kracht toe... en sterkte
dikk knuffel 😘😘😘
lieve groetjes, Karin
Ik denk aan je! Powervrouw! ❤️