De Euthanasie

Eén van de laatste wensen van Kim was dat haar Blog nog enige tijd werd voortgezet en ik, (papa) van Kim voel mij vereerd en trots dat ze mij gevraagd heeft dit voor haar te mogen doen. De reden dat ze dit graag wilde is dat ze de lezers die haar Blog hebben gevolgd niet met vragen wilde laten zitten maar te zorgen dat de Blog ook een eind heeft. Ik heb er lang over nagedacht op welke wijze ik hier invulling aan moest geven, maar wat vindt ik het moeilijk om over de sterfdag van je eigen kind te moeten schrijven, Zoals jullie in de laatste blog van Kim hebben kunnen lezen had ze laatste week van haar leven weer een darmafsluiting waardoor eten en drinken haast niet meer ging of het ging gepaard met braken en nog een braken. Maar als of het zo had moeten zijn, in de nacht van 5 op 6 juli is de stoma weer gaan lopen en heeft ze kunnen genieten van de dag. In de ochtend rond de klok van 08.30 uur heeft mams heerlijk met Kim gedoucht en Kim geholpen met alles wat ze op dat moment belangrijk vond. Om ca. 10.30 uur waren alle dierbaren in het Hospice waarvan Kim wilde dat ze deze dag met haar zouden doorbrengen. 11.00 werd er een High Tea gebracht door de cateraar waarvan we met z'n allen genoten hebben. Ook Kim heeft de dingen kunnen eten die ze lekker vond zonder misselijk te zijn. Ondanks dat we wisten dat de tijd bijna gekomen was om afscheid nemen hebben we emotionele maar vooral hele intense en mooie momenten met elkaar gehad. Om 13.30 uur is Kim naar haar kamer gegaan en heeft van iedereen die niet bij de Euthanasie aanwezig zou zijn nog persoonlijk afscheid genomen. Om 14.30 uur zijn Mark en de kinderen, haar hartsvriendin en wij mama en papa naar Kim toe gegaan en hebben we nog intens genoten van elkaar. woorden waren niet meer belangrijk, het er kunnen zijn des te meer. Om ca.15.00 uur komen de huisarts en verpleegkundige van het Hospice de euthanasie voorbereiden en na het geven van de laatste knuffel wordt deze in gang gezet. Wanneer de arts de eerste injectie toedient zien wij Kim met een glimlach wegglijden uit het leven, het is alsof er een last van haar schouder is gevallen, het vechten voorbij is. Ondanks het verdriet voelde het goed, ze hoefde niet meer te lijden, zich niet meer groot te houden, geen pijn meer te hebben. Om 18.00 uur werd Kim opgehaald door Monuta om naar Leiden te worden overgebracht waar ze haar lichaam ter beschikking van de wetenschap had gegeven. Mijn vrouw en ik hebben geholpen haar op de brancard te leggen en toe te dekken, een zeer emotioneel maar ook bijzonder moment. We hebben Kim als eerste mogen vasthouden toen ze ter wereld kwam en ook de laatste eer mogen bewijzen. De kinderen mochten helpen de brancard naar de rouwauto te brengen en voordat ze daar waren stonden alle vrijwilligers en verpleegkundige van het Hospice bij de deur om Kim een laatste groet te brengen, een bijzonder en mooi moment. Buiten hebben de kinderen witte ballonnen opgelaten waarop alle dierbaren van Kim een wens op hadden gezet waarna de rouwauto vertrok richting Leiden.
Met Kim is een mooi mens heengegaan, Een liefhebbende dochter, echtgenote, moeder, zus, schoondochter/zus en vriendin

Het gemis zal blijven en met het verdriet zullen wij moeten leren omgaan, maar wij voelen ons bevoorrecht en zijn trots dat wij de mama en papa van Kim mochten zijn.

In memorial

Kim Franken-Schouten