Onzekerheid

Deze week ga ik met mijn dochters bij de jongste thuis een bakkie doen, op mijn verzoek. Kleinzonen zijn dan weer naar school, echt met z'n drietjes.

Sinds een aantal maanden is mijn stoelgang behoorlijk  veranderd, voel ik iets zeuŕen in mijn buik na eten en heb ik wat andere zuivel geprobeerd, zelfde resultaat. 

In de wetenschap, dat ooit, geen idee wanneer of waar, de melanoomkanker zich weer doet gelden, ben ik op mijn manier voorbereid.Maar ik heb een grote behoefte om met mijn dochters weer eens ouderwets een paar uurtjes door te brengen, vertrouwd en met gesprekken, waarbij iedereen zijn ei kwijt kan. Meestal gingen we dan naar een thuincentrum, iets lekkers en koffie. 

We hebben donderdag afgesproken, zin in. 

Over drie weken weer naar het avĺ, eerst bloed prikken en  consult.

Sterkte allemaal, wordt vervolgd

 

 

3 reacties

Lieve Huubje,

Als je je zorgen maakt, om je buik, dan zou ik je huisarts vragen wat je ermee aan moet.
En een dagje als vanouds is ook heerlijk.
zo'n 20 jaar nadat de laatste het huis uit was, heb ik bedacht om onze ouders te verrassen, en een oude traditie te herstellen.
Kerstnacht samen met de 3 van de 4 jongens te vieren, samen lekker te eten, de nachtmis te bezoeken, en daarna met zijn vijfen gezellig aan de koffie.
Voor onze ouders, was het echt, alsof de goede oude tijd weer even terug was.
Ik heb het altijd gezien, als een cadeautje aan onze ouders.
Het jaar daarop hebben we het weer gedaan, en dit keer was ook mijn tweelingbroer erbij, dus waren we compleet.
Het bleek de laatste kerst voor mijn vader, die het jaar daarop, overleed.
Mooie foto's en mooie herinneringen

Geniet er van

Liefs Peter🫂🫂🫂🐻🐻😘

Laatst bewerkt: 02/09/2025 - 15:36