Dag met hindernissen

Half tien de deur uit, ik word om  kwart over elf verwacht, graag kwartier eerder aanwezig źijn. Op tijd ergens zijn vind ik belangrijk en al helemaal bij afspraken ziekenhuis, richting Amsterdam en langs Schiphol. Mijn afslag Sloten is afgesloten vanwege ongeluk hoor ik op radio, doorrijden dus en volgende afslag, mijn man probeert intussen een route te vinden op zijn telefoon, terwijl ik geen idee heb hoe ik moet rijden. Oh ja, en intussen moet ik de rest van mijn liter water ook nog opdrinken, nuttigen in uur voor scan. Bijna ringweg verkeerde afslag genomen en intussen zit ik met klotsende oksels achter het stuur, dan hoor ik de vertrouwde stem van routenet! Het is mijn man gelukt, we gaan de juiste kant weer op, yesss! Parkeergarage zit bommetjevol, bovenste verdieping is nog plaats, maar de helft is afgesloten door werkzaamheden, geen lift, dus trap naar beneden, zo'n ijzeren met scherpe rondjes. Buiten adem, nog stukje lopen, aanmelden, andere wachtkamer, ik ben uitgeput, vergeet flesje water dicht te draaien, klotst over vloer wachtkamer, wanneer ik ga zitten. We zijn er. Ik word na een paar minuten al opgehaald, precies kwart over elf, heel klam, warm, precies goed om de radioactieve vloeistof goed te laten werken, toch nog iets goeds door al dat gehaast. Uurtje rusten en toen mocht ik in een nieuw apparaat, geen half uur maar zeven minuten! Beelden zijn duidelijker en minder straling, altijd goed, thuis koffie! wat geslapen en nu wachten op telefonische uitslag donderdag.

Sterkte allemaal, wordt vervolgd