Wat een diepe put....

  • Openbaar blog
  • maandag 22 februari 2016
  • 1777 x gelezen
Laat ik beginnen dat ik besef dat er mensen zijn die op dit moment vele ergere dingen meemaken dan ik, maar toch kan ik het niet helpen dat ik in een diepe put zit. De afgelopen 2,5 jaar zoveel tegenslagen gehad. Telkens werd ik tegen de grond gemept en krabbelde ik toch weer op. Mijn kanker en meteen daarna de kanker van mijn vader waren de bekende druppels, maar ook dan, sterk zijn en weer overeind komen. Nu natuurlijk ontzettend blij dat de kanker tot op heden weg is. Alleen, die tegenslagen blijven maar komen. Het gaat financieel niet goed, met mijn relatie niet goed, met school van de kinderen gaat het niet goed, de oudste blijft zeker zitten, de jongste hoogstwaarschijnlijk ook, de hond zal er ook niet al te lang meer zijn en met mijn vader gaat het steeds slechter. Zo'n beetje alles wat tegen kan zitten, zit ook echt tegen. En ik zeg heel eerlijk, mijn incasseringsvermogen is op, helemaal op. Heb al hulp gevraagd bij de psycholoog, maar guess what, een wachtlijst. Ik weet echt, maar al te goed, dat er ergere dingen zijn, en toch gooi ik bijna de handdoek in de ring. Het voelt alsof ik gigantisch gestraft word, ik weet alleen niet waarvoor. Heb een hekel aan een slachtofferrol, dus moet ik daar snel weer uit. Ik hoop echt dat het binnenkort eens een keer wat mee gaat zitten. Al is het maar iets heel kleins. Sorry voor het klagen, maar ik moest ff mijn hart luchten, misschien dat het helpt.

grtz, Monique
Reageren
Volgend blogbericht

10 reacties

Pffft....er zijn er plenty die voor minder in de put zitten hoor! Als ik de waslijst bekijk van alle ellende die naast je naast de kanker óók nog moet doorstaan, dan snap ik volledig dat je op de bodem van de put zit. Hoop voor je dat er snel hulp voor je komt en dat het vreselijk voor je mee gaat zitten! Tot die tijd heel veel kracht en sterkte gewenst! Groet, Rita.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Mona, je moet je problemen nooit naast andermans problemen zetten...je hebt recht op je eigen problemen! En die kun je niet zomaar aan de kant schuiven door ze minder erg te vinden nevens andere problemen. Wat jij hier deelt is best heel erg veel, moeilijk om het begin en eind te vinden voor jezelf. Probeer door alles heen jezelf voorop te zetten, jij bent belangrijk in dit verhaal. Blijf van jezelf houden om ook weg te kunnen geven. Momenteel word je op geslokt door deze dingen, zo verlies je jezelf. Laat sommige dingen even los en probeer te geloven dat dingen gaan oplossen,dat je weer verder kunt.....nu even jezelf voorop!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Nou Monique,

Dit is heel veel in korte tijd. Dit is geen klagen, maar een serieuze situatie. Je hart luchten en stoom afblazen moet je nu zoveel mogelijk doen, heel belangrijk. Misschien is het een idee om de situatie nog eens aan je huisarts voor te leggen. Wellicht weet die een weg om de wachttijd te bekorten.

Hou je taai!
Groet,
Wim


Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren

Lieve Mona,

Je mag best klagen, het is te veel wat je voor je kiezen krijgt. Je eigen kanker alleen al is genoeg om van in de put te zitten, ook al is dat nu al 2,5 jaar goed. Ik herstel mentaal ook nog steeds van de diagnose kanker en dan heb jij er nog zoveel bij. Ik denk aan je en hoop dat dat je een beetje kracht geeft om het vol te houden totdat je bij de psycholoog terecht kan.......... en tot die tijd... gebruik dit platform om je hart te luchten, dat helpt.


Liefs Maartje

Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hi Mona,

Je klaagt zeker niet, je lucht je hart en vraagt om hulp. dat is heel menselijk en dapper van je. De handdoek in de ring gooien is nooit een optie, voor niemand niet, dus dat kan je uit je hoofd zetten..;-)
Wat mij helpt is goeie dingen doen voor jezelf, al is het even lekker een uurtje wandelen en ergens een kop koffie drinken en krantje lezen. Tijd voor jezelf en je gedachtes, zodat je alles goed in perspectief kan blijven zien.
Wees ook niet te bescheiden, vraag direct om hulp, ook bij de mensen die dichter bij je staan. Meld het op school van je kids dat het thuis niet zo lekker gaat en dan jij zelf ook een pittige periode achter de rug etc etc. Zorg dat men op de hoogte is, zodat er hulp kan komen en vooral ook, begrip...
Don't give yourself a hard time, wees lief voor jezelf en weet en voel het vertrouwen dat alle emoties tijdelijk zijn, (hoe moeilijk ze ook zijn) dus ook deze periode is tijdelijk. Niet voor niets het spreekwoord: "Achter de wolken schijnt de zon"... Heb dar vertrouwen in.
Ik wens je enorm veel sterkte, ik weet hoe het voelt. Komt goed...
X
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Wat een lieve reacties, dank jullie wel! Misschien moet ik het idd meer uitspreken, maar ben voorzichtig, niemand zit nog te wachten op mijn "kankerverhalen". Iedereen in mijn omgeving heeft volgens mij zoiets van, ach joh, je bent toch beter, maak je je daar nog zo druk over? Tja, je houdt maar weinig vrienden over heb ik gemerkt.

Grtz Monique
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Monique. Wat dapper om je zo kwetsbaar op te stellen. Het wordt al door iedereen gezegd. Wees nu even niet sterk voor een ander. Je schreeuw om hulp komt bij ons allemaal heel erg binnen. Maar wij zijn niet direct bij jou. Wel je huisarts. En die kan mogelijk sneller een opening voor jouw hulpvraag vinden. WimS heeft daar gelijk in. En Joke en ik de evaring dat een aanvraag via de huisarts op een ander schaaltje binnenkomt dan misschien de jouwe. Hoe meer jij durft toe te geven aan degenen van wiens kant jij hulp nodig hebt, hoe meer begrip jij zal krijgen. Wij werden iig binnen een week, en dan nog wel bij ons thuis, door een psycholoog geholpen. Tuurlijk is alles wat er extra op jouw bordje komt steeds weer een emmer met narigheid die aan de verkeerde kant van je balans drukt. Geeft dat aan.....bij wie dan ook. Nu ben jij aan de beurt. Ook de langste nacht heeft ergens wel een sterretje. Liefs, Joke en Tom
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Vandaag te horen gekregen dat "een bepaalde collega" het volgende over mij heeft gezegd:
Ze zal haar kanker wel gebruiken om zielig te doen bij de baas om een wit voetje te halen.
Daar ben ik zo mega-gigantisch boos over, maar dat kunnen jullie je allemaal wel levendig voorstellen. Niet dat ik me moet verdedigen, maar in gesprekken met mijn baas gaat het nooit over "mijn" kanker.
Wat een achterbakse en lage opmerking, maar goed, daar reken ik nog wel mee af.
Ga a.s. dinsdag mee naar de oncoloog voor mijn vader, vandaag mijn moeder aan de telefoon gehad, het gaat helemaal niet goed met hem. Ga pleiten voor B-12 injecties, en ik ga niet weg zonder recept.
Positieve van dit alles, mijn vechtlust komt weer helemaal terug.

Grtzzz Monique
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hallo mona trek je niks aan van je collega's zeggen. Zit nu in het stadium van behandelen van endeldarkanker. Begin binnen een week met Chema en bestraling. Ik ben positief ingesteld ga dit winnen. Wens je veel sterkte met alles. Gr.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Beste Mona,

Allereerst bedankt voor je reactie op mijn blog. Helaas moest ik weer even uitzoeken hoe ik de reactie kon lezen maar ik heb het gevonden.
Mona trek je niets aan van reacties van collega's, het is iets wat je overkomt en je niemand gunt. Zelf werk ik ook weer een beetje en heb tot nu toe gelukkig de indruk dat men allemaal meeleeft. Mijn directe collega heeft ook kanker gehad en dan merk je toch wel dat men weet waarover je praat. Ik kan dan ook heel goed begrijpen dat je in de put zit zeker als er nog andere zaken en tegenslagen bijkomen. Maar laat je niet uit het veld slaan.

Tiny (Tinus123)
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren