‘Geniet van elke dag. Je weet nooit wat er morgen gebeurt’
Picknicken, videobellen en in de tuin zitten. Het zijn de kleine dingen waar José (64) van geniet. Ze heeft eierstokkanker, maar blijft positief. “Als ik nu in angst ga leven, kan ik net zo goed meteen tussen 6 plankjes gaan liggen.”
Tekst: redactie kanker.nl, januari 2021
“In december 2015 kreeg ik de diagnose eierstokkanker. De mededeling van de dokter kwam als een mokerslag. Maar het eerste wat ik dacht was: mij krijgen ze niet. Hier kom ik doorheen.
Meebeslissen over de behandeling
Mijn behandeling bestond uit 3 chemokuren, een debulkingoperatie en een HIPEC-behandeling. Tijdens de chemo heb ik hoofdhuidkoeling gehad. De oncoloog vond het niet nodig, maar mijn haar is heel belangrijk voor mij. Daarom heb ik heel duidelijk gezegd dat ik een coldcap wilde.
Als je ziek bent, moet je voor jezelf opkomen, vind ik. Artsen hebben de kennis, maar het is míjn lijf en míjn leven. Daarom wil ik meebeslissen over de behandeling.
De kanker is terug
Na de operatie en de HIPEC ging het een tijdje goed, maar in 2017 kwam de kanker terug en moest ik opnieuw aan de chemo. Een jaar later kreeg ik erge hoofdpijn. Op de MRI was een uitzaaiing in mijn hersenen te zien. Daar ben ik toen voor bestraald. De tumor is vorig jaar december met een operatie weggehaald.
Tel je zegeningen
Ik ben vrijwilliger bij patiëntenorganisatie Olijf. Daar hoor ik soms schrijnende verhalen. Sommige vrouwen hebben het psychisch erg moeilijk, anderen hebben veel last van lichamelijke klachten. Dan zeg ik tegen mezelf: tel je zegeningen. Want met mij gaat het naar omstandigheden best goed.
Ik zie mijn leven wel langzaam veranderen. Sommige dingen kan ik niet meer, zoals een lange wandeling maken of golfen. Maar daar komen weer andere dingen voor in de plaats.
Picknicken
Afgelopen voorjaar heb ik bijvoorbeeld ontdekt hoe leuk het is om te picknicken met een vriendin of met mijn man. Je rijdt ergens naar toe: een plas, een park of het strand. Je neemt een thermoskan met koffie mee, broodjes en 2 klapstoeltjes. Je wandelt een stukje en dan strijk je ergens neer. Zo ontdek je elke keer weer de mooiste plekjes.
'Ik stuur de kleinkinderen 's ochtends een kort videootje.'
Ik ben voorzichtig, maar niet bang
Mijn man en ik werken niet meer en onze kinderen zijn volwassen. Daardoor valt de impact van de coronacrisis voor ons wel mee. We hebben een grote tuin met een terras, waar je prima 1,5 meter afstand kunt bewaren. Vrienden en kennissen konden de afgelopen zomer gewoon bij ons op bezoek komen.
Mijn kinderen en kleinkinderen zie ik de laatste tijd wel minder dan ik zou willen. De kleinkinderen gaan naar de crèche: dat maakt het risico op besmetting te groot. Videobellen is een leuke manier om contact te houden. Ik stuur de kleintjes ’s ochtends vaak een kort videootje via Whatsapp. Dat vinden ze prachtig.
Sinds kort laat ik mijn boodschappen bezorgen. Ik ben wat voorzichtiger nu er een mutatie van het virus actief is. Maar ik laat me niet bang maken. Als ik nu in angst ga leven, kan ik net zo goed meteen tussen 6 plankjes gaan liggen.”
Kom in contact met José via haar profiel op kanker.nl.
