Neerslachtig na conditietraining

Beste,

Ik zit door longmetastasen in de palliatieve fase van nierkanker. Door de immuuntherapie kreeg ik bijnierscjorsinsufficientie waarvoor sinds een jaar hydrocortisone. Immuuntherapie is noodgedwongen (autoimmuunreacties) moeten stoppen en dit al anderhalf jaar. Tot drie maanden geleden was ik stabiel, nu discrete progressie. 

Nu hoor je altijd dat bewegen goed is en enorm wordt aangemoedigd. Maar bewegen doet mij helemaal niet goed voelen, intengendeel. Als ik ga wandelen, word ik na een tijdje duizelig en ga ik zwalpen waardoor het me angst geeft. Ik doe één keer per week conditietraining bij de kinesist (na al een jaar aan een stuk) en heb dan altijd drie dagen erna last in de vorm van pijnlijke spierstijfheid en vermoeidheid waardoor ik overdag moet slapen. Ik word ook helemaal niet gelukkig van bewegen of zo, integendeel. Ik ben daarna zo op dat ik me slecht in mijn vel voel, kwaad op mezelf ben en zin heb om meerdere potjes te huilen. Ik probeerde al alles en ook de kine is een schat: ze zet altijd onze lievelingsmuziek op, is positief stimulerend, past aan aan mijn klachten... Ik weet dat ik moet bewegen, maar het duwt me altijd enorm in de put, zowel fysiek als mentaal. Wat kan ik hieraan doen?

Ter info: ik werk 18 uur per week maar met maximaal thuiswerk. Ik slaap heel goed. Heb hier al over gesproken met oncoloog maar die heeft geen antwoord. 

Antwoord

Beste Clemence,

Wat een nare ervaring moet dat zijn. Het lijkt erop dat de training veel te zwaar is voor u en u aan het overtrainen bent. Het is belangrijk dat de training aangepast wordt aan uw gezondheidstoestand en aan de medicatie die u gebruikt. Ik zou niet op deze wijze verder gaan met trainen, dit schiet z’n doel voorbij. Of aanpassen van de training, of naar een ervaren oncologiefysiotherapeut gaan of helemaal stoppen met trainen en kleine stukjes buiten wandelen of fietsen zou mijn advies zijn.

Succes!

Edith Schoots

Laatst bewerkt: 23/01/2023 - 17:08

Oei... En ik vond mezelf een luie slappeling die een schop onder de kont nodig had... Met enkel me'srn in de buurt die zuchten als ze 'maar 5km liepen' heb je ook het gevoel te moeten hé, tegen het uitlachen in te gaan...

Oncofysiologen hebben we niet in Vlaanderen, voor zover ik weet. Praatje met de kine nodig dus. Vind het wel belangrijk haar te blijven zien voor mijn ademhaling ook..

Dank je wel! 

Laatst bewerkt: 24/01/2023 - 07:27

Beste Clemence,

Oh nee totaal geen luie slappeling en die schop heb je juist niet nodig. Prima plan om ademhalingstherapie voort te zetten maar niet meer de grenzen van je fysieke kunnen overschrijden.

Helaas kan je lichaam niet meer wat je wil of wat anderen denken dat je kunt. Dat is best een uitdaging. 

Hartelijke groeten,
Edith Schoots

Laatst bewerkt: 30/01/2023 - 10:22